Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 października 2020 r., sygn. II SA/Wa 2771/19

Administracyjne postępowanie; Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki, Sędzia WSA Joanna Kube (spr.), Sędzia WSA Andrzej Góraj, , Protokolant specjalista Monika Gieroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2020 r. sprawy ze skargi L. S. na decyzję Centralnej Komisji Lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych z dnia [...] września 2019 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję [...] Rejonowej Komisji Lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych z dnia [...] października 2017 r., 2. zasądza od Centralnej Komisji Lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych na rzecz skarżącego L. S. kwotę 480 zł (słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Dyrektor Aresztu Śledczego w [...] - [...] skierował w dniu [...] września 2016 r. L. S. do Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej w [...] w celu ustalenia procentowego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem pozostającym w związku ze szczególnymi warunkami służby.

[...] Rejonowa Komisja Lekarska podległa ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w [...] decyzją z dnia [...] października 2017 r. nr [...], działając na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. w zw. z art. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1822 ze zm.), umorzyła postępowanie w całości. W uzasadnieniu wskazała, że zgodnie z opisem zawartym w protokole powypadkowym z dnia [...] września 2016 r., skarżący w dniu [...] czerwca 2016 r w czasie pełnienia służby uniósł biurko, aby je ustawić w rzędzie. Tymczasem wymieniony leczył się [...] z powodu [...] z powikłaniami pod postacią [...] i otworu [...]. W dniu [...] kwietnia 2016 r. w szpitalu w [...] został wykonany na [...] leczniczy zabieg ([...]) laserowy zabezpieczający. W karcie informacyjnej wydanej pacjentowi w dniu zabiegu w zaleceniach lekarskich widnieje wpis lekarza specjalisty chorób [...] M. B.: bezwzględny zakaz dźwigania ciężarów oraz oszczędzający tryb życia. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą (Dz. U. z 2014 r. poz. 216), świadczenia odszkodowawcze nie przysługują funkcjonariuszowi w razie wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez właściwy organ umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie funkcjonariusza naruszające obowiązkowe przepisy lub rozkazy (...). Podnosząc i przesuwając biurko, aby ustawić je równo w rzędzie, skarżący wykonał wysiłek fizyczny, mając niezbędne informacje medyczne o bezwzględnym zakazie dźwigania ciężarów i ewentualnych skutkach zdrowotnych dotyczących narządu [...], jakie może wywołać wysiłek fizyczny. W omawianym przypadku stwierdzono [...] u osoby z wysoką [...], wymagające kolejnych zabiegów naprawczych. Działanie skarżącego (dźwignięcie biurka) opisane w protokole powypadkowym uznano, zatem za rażąco niedbałe, spełniające wymogi art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku, pozostającego w związku ze służbą. Odrębnym aspektem budzącym wątpliwości prawne i orzecznicze jest również wpis w karcie informacyjnej Szpitala [...] w [...] przy ul. [...] dokonany w dniu [...] czerwca 2016 r. (2 dni po opisywanym wypadku) przez specjalistę chorób [...], w którym lekarz opisuje: "urazy [...] neguje. W ostatnim czasie nie podejmował intensywnego wysiłku fizycznego. Wada [...] - wysoka [...]". Diagnoza kliniczna: " [...]". A zatem specjalista chorób [...] upatruje przyczyny stwierdzonego [...] w wysokiej [...], która może stanowić zgodnie z wiedzą medyczną wewnętrzną, chorobową przyczynę szkody, rozrzedzenia, [...] i jako taka nie podlega orzekaniu powypadkowemu. Podobna sytuacja znalazła wyraz w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 września 2014 r. (sygn. Akt UK 593/13), w którym stwierdzono: "wypadek może być spowodowany każdym czynnikiem nie wykluczając działań samego poszkodowanego z wyłączeniem jednak cech psychofizycznych mogących stanowić wewnętrzną przyczynę szkody określonych, jako podatność na zachowanie lub istnienie samoistnego schorzenia. Zewnętrzność przyczyn wypadku jednolicie została sprowadzona do warunku pochodzenia spoza organizmu pracownika".