Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn. II SA/Ol 530/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Irena Szczepkowska Protokolant Urszula Wojciechowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie przedłużenia zawieszenia w czynnościach służbowych oddala skargę

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że decyzją personalną nr "[...]" z dnia 29 stycznia 2009r. Dyrektor Aresztu Śledczego w B. przedłużył A. Z. zawieszenie

w czynnościach służbowych na okres od 1 lutego 2009r. do 20 lutego 2009r.

z jednoczesnym zawieszeniem od najbliższego terminu płatności, wypłaty 50% należnego uposażenia. W uzasadnieniu ww. rozstrzygnięcia podniesiono, że przeciwko A. Z. zostało wszczęte postępowanie dyscyplinarne o naruszenie art. 125 ust. 3 pkt 2 ustawy o Służbie więziennej, w wyniku którego wydano w dniu 24 grudnia 2008r. orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej ostrzeżenia o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku służbowym. Organ podniósł, że A. Z. do dnia 27 stycznia 2009r. nie dostarczył zaświadczenia lekarskiego, stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku, po zakończonym długotrwałym zwolnieniu lekarskim, trwającym powyżej 30 dni. Według Dyrektora Aresztu Śledczego w B. brak takiego aktualnego zaświadczenia lekarskiego powoduje zgodnie z art. 294 § 4 Kodeksu pracy niedopuszczenie funkcjonariusza do pełnienia służby.

Pismem z dnia 23 lutego 2009r. A. Z. wniósł "zażalenie" na ww. decyzję organu I instancji, żądając stwierdzenia nieważności tej decyzji jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa i bez podstawy prawnej. Odwołujący się zarzucił także naruszenie przez organ I instancji art. 6 kpa, art. 7 kpa, art. 10 § 1 kpa oraz art. 77 § 1 kpa i art. 107 kpa. Podniósł też błędną interpretację art. 229 § 4 Kodeksu pracy z powodu wadliwie przyjętego przez organ stanu faktycznego, w którym to organ stwierdza, że skarżący nie posiada aktualnego zaświadczenia lekarskiego