Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 22 listopada 2011 r., sygn. II SA/Ol 254/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Sędzia WSA Marzenna Glabas Protokolant Sekretarz sądowy Grzegorz Knop po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2011 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zawieszenia w czynnościach służbowych oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 2 grudnia 2010 r. Dyrektor Aresztu Śledczego w B. na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., powoływanej dalej jako K.p.a.), umorzył postępowanie administracyjne w sprawie zawieszenia A.Z w czynnościach służbowych w okresie od dnia 21 listopada 2008 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. W uzasadnieniu organ pierwszej instancji podniósł, że wyrokiem z dnia 17 czerwca 2010 r., sygn. akt II SA/Ol 473/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. z dnia 13 lutego 2009 r. i utrzymaną nią w mocy decyzję personalną Dyrektora Aresztu Śledczego w B. z dnia 20 listopada 2008 r. w sprawie zawieszenia A.Z. w czynnościach służbowych za wskazany wyżej okres. Sąd zarzucił bowiem, że nie wykazano celowości zawieszenia funkcjonariusza w czynnościach służbowych ze względu na dobro postępowania lub dobro służby. Uwzględniając powyższe, Sąd uznał za nieprawidłową decyzję organu pierwszej instancji, gdyż nie odniesiono się w niej do celowości zawieszenia funkcjonariusza z uwagi na przesłanki wymienione w art. 37 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej z dnia 26 kwietnia 1996 r. Ponownie rozpoznając sprawę organ pierwszej instancji stwierdził, że strona od dnia 23 maja 2009 r. nie jest już funkcjonariuszem Służby Więziennej i nie wystąpiły jakiekolwiek przesłanki przewidziane w art. 94 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523 ze zm.) upoważniające organ do wydania decyzji merytorycznej. Wobec powyższego postępowanie w sprawie zawieszenia w czynnościach służbowych powinno zostać umorzone jako bezprzedmiotowe. Dyrektor Aresztu Śledczego wyjaśnił, że bezprzedmiotowość postępowania w rozumieniu art. 105 § 1 K.p.a. to sytuacja, w której odpadł jeden z konstytutywnych elementów sprawy administracyjnej, o której mowa

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00