Wyrok WSA w Lublinie z dnia 15 października 2020 r., sygn. III SA/Lu 101/20

Transport

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Robert Hałabis Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal Sędzia WSA Iwona Tchórzewska (sprawozdawca) Protokolant Referent stażysta Joanna Kiełb po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2020 r. sprawy ze skargi G. K. na decyzję Inspektor Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2019 r. Inspektor Transportu Drogowego, po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez G. K., utrzymał w mocy decyzję L. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] sierpnia 2019 r., nr [...], nakładającą na skarżącego karę pieniężną w wysokości [...] zł za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

W dniu [...] czerwca 2019 r. w L. przy ul. [...] przeprowadzono kontrolę drogową samochodu osobowego marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] Kontrolowanym pojazdem kierował G. K., który we własnym imieniu wykonywał zarobkowy przewóz dwóch pasażerów z ul. [...] na ul. [...] w L.. Przejazd zamówiono za pomocą aplikacji B. . Opłata za przejazd wyniosła [...] zł i została pobrana z konta pasażera za pomocą wskazanej aplikacji. Kierowca okazał do kontroli prawo jazdy, dowód osobisty, dowód rejestracyjny pojazdu i ubezpieczenie OC, oświadczenie zleceniobiorcy, kserokopię licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób samochodem osobowym udzieloną przedsiębiorcy U. Sp. z o.o. Sp. K. z siedzibą w R., umowę zlecenia zawartą z firmą PHU E. P. K. na wykonywanie w sposób samodzielny usług poprzez platformę U. oraz T. , a także umowę najmu samochodu zawartą z firmą PHU E. P. K.. Stwierdzono, że podmiotem wykonującym przewóz był G. K.. Z zeznań przesłuchanego w charakterze świadka pasażera R. S. wynikało, że zamówił usługę przewozu przez aplikację B. i nie zawierał z kierowcą ani z innym podmiotem żadnej umowy dotyczącej przewozu w formie pisemnej. W aplikacji pojawiła się sugerowana kwota za usługę w wysokości [...] zł i taka kwota została pobrana z karty płatniczej pasażera. Świadek nie wnosił żadnej opłaty przed wykonaniem usługi. W toku kontroli przesłuchano także kierującego pojazdem. G. K. wyjaśnił, że w dniu kontroli jechał z ul. [...] na ul. [...] w L. celem przewozu dwóch pasażerów w ramach aplikacji B. . Za wykonane przewozy otrzymuje środki pieniężne od firmy PHU E. P. K.. Zazwyczaj rozlicza się tygodniowo, a pracuje od końca marca 2019 r. Po przyjechaniu na miejsce docelowe aplikacja podaje kwotę za przejazd i jest ona pobierana z karty płatniczej pasażera na konto B. Kierujący pojazdem nawiązuje kontakt z klientami poprzez aplikację B. zainstalowaną w smartfonie. G. K. nie znał przewożonych w dniu kontroli pasażerów, były to dla niego osoby obce. Nie zawierał z nimi żadnej umowy pisemnej na przejazd w siedzibie przedsiębiorstwa. Kierowca podał, że nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Pojazd, którym wykonuje przewóz drogowy, należy do niego. Zawarł umowę zlecenia z firmą E., od której otrzymał skan licencji, celem wydrukowania i przewożenia w pojeździe.