Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 lipca 2020 r., sygn. IV SA/Wa 5/20

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Anita Wielopolska Asesor WSA Anna Sidorowska-Ciesielska po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wójta Gminy [...] z [...] września 2019 r. nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego A. D. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z [...].10.2019 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] (dalej SKO) utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z [...].09.2019 r., nr [...], odmawiającą ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wolnostojącego, zbiornika na nieczystości płynne - szamba szczelnego oraz niezbędnej infrastruktury technicznej na działce ew. nr [...] w obrębie [...]. Organy obu instancji ustaliły bowiem, że w obszarze analizowanym żadna działka nie jest zabudowana, a najbliżej zabudowane działki znajdują się poza obszarem analizowanym, co uniemożliwia - zdaniem Organów - ustalenie warunków zabudowy dla planowanej inwestycji. Podniesiono, że sposób ustalania wymagań dotyczących cech nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w powiązaniu z analizą stanu zastanego określony został w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie sposobu ustalenia wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588) i na mocy § 3 ust. 1 i ust. 2 tego rozporządzenia organ orzekający w przedmiocie warunków zabudowy wyznacza granice obszaru analizowanego na kopii mapy w skali 1:500 lub 1:1000, w odległości nie mniejszej niż trzykrotna szerokość frontu działki objętej wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy, nie mniejszej jednak niż 50 m. Nie ma natomiast ograniczenia co do maksymalnej wielkości obszaru analizowanego. W rozpatrywanej sprawie jednak - wg SKO - wyznaczenie obszaru analizowanego w minimalnym zakresie jest wystarczające do zapewnienia ustawowego wymogu zachowania ładu przestrzennego w ramach dającej się wyodrębnić zwartej jednostki terenowej urbanistyczno-architektonicznej. Wszystkie działki znajdujące się w obszarze analizowanym są bowiem działkami rolnymi, pastwiskami i łąkami. Dlatego też, rozszerzenie obszaru analizowanego służyłoby jedynie poszukiwaniu takich funkcji, cech i parametrów zabudowy, które uzasadniałyby jedynie formalną dopuszczalność lokalizacji inwestycji objętej wnioskiem. Twierdzenie takie jest - zdaniem SKO - tym bardziej uzasadnione, że w przypadku rozszerzenia obszaru analizowanego objąłby on fragment terenu, który stanowi zwartą jednostkę urbanistyczno-architektoniczną zabudowaną budynkami o funkcji mieszkaniowej, wyraźnie wyodrębnioną od terenu na którym ma być zlokalizowana przedmiotowa inwestycja. Rozszerzenie zatem obszaru analizowanego doprowadziłoby do naruszenia zasady zachowania ładu przestrzennego oraz zasady zrównoważonego rozwoju. We wniesionej skardze A. D. zakwestionował te ustalenia i stwierdził, że odnośnie jego działki zasadne byłoby powiększenie obszaru analizowanego w ten sposób, by znalazły się w nim również nieruchomości zabudowane. W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji.