Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 stycznia 2020 r., sygn. VIII SA/Wa 894/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Nawrot, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędzia WSA Justyna Mazur (sprawozdawca), Protokolant Referent stażysta Aleksandra Żurek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2020 r. w Radomiu sprawy ze skargi S. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od grudnia 2011 r. do grudnia 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] września 2018 r., po rozpatrzeniu odwołania S. P. (dalej: "skarżący", "podatnik", "strona"), Dyrektor Izby Administracji Skarbowej

w W. (dalej: "organ odwoławczy", "DIAS" lub "Dyrektor IAS") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. (dalej: "Naczelnik US", "NUS" lub "organ I instancji") z [...] marca 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od grudnia 2011r. do grudnia 2014 r. Jako podstawę prawną decyzji Dyrektor IAS wskazał art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 21 § 1, § 3, § 3a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a), art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a), art. 99 ust. 12, art. 109 ust. 3 ustawy z dnia

11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT" lub "uptu").

Powyższe decyzje zostały wydane w następującym stanie faktycznym

i prawnym:

Naczelnik US ustalił, że skarżący w okresie objętym postępowaniem prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej żywych zwierząt. Wykonywał również usługi transportowe. Dokonywał zakupu oleju napędowego w celu świadczenia usług transportowych. W toku kontroli oraz postępowania podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług stwierdzono, że podatnik zawyżył podatek naliczony przyjmując do rozliczenia faktury zakupu oleju napędowego wystawione przez Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe [...] w M., Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe [...] i [...]. Organ I instancji uznał, iż faktury wystawione przez te firmy nie stanowią podstawy do odliczenia podatku naliczonego zawartego w wystawionych dla skarżącego fakturach, albowiem w rzeczywistości firmy te nie prowadziły działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży paliw. Firmy te zarejestrowały się jako podatnicy podatku od towarów i usług z zamiarem wystawiania pustych faktur VAT, które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Organ I instancji wskazał, iż wobec przyjęcia, że sporne faktury dotyczyły fikcyjnych transakcji, organ podatkowy nie miał obowiązku ustalenia czy strona postępowania zachowała należytą staranność przy dokonywaniu transakcji, konieczną do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Organ ten wskazał jednocześnie, iż nawet gdyby przyjąć, że do spornych transakcji doszło, to nie można uznać, że strona dochowała należytej staranności w doborze kontrahentów. Skarżący bowiem nie wskazał na żadne działania podjęte przez siebie świadczące o tej staranności, w szczególności nie sprawdził wiarygodności kontrahentów i nie interesował się pochodzeniem towaru, przyjął gotówkową formę zapłaty. O tym, że skarżący wiedział, a co najmniej powinien był wiedzieć, że uczestniczy w nielegalnych transakcjach wskazuje także sposób w jaki rzekomo były dokonywane transakcje. Decyzją z [...] marca 2018 r. organ I instancji dokonał zatem rozliczenia podatku od towarów i usług za wskazane w decyzji okresy rozliczeniowe. Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o VAT odmówił skarżącemu prawa do skorzystania z odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup oleju napędowego wystawionych przez następujące ww. podmioty, określając skarżącemu kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od grudnia 2011 r. do kwietnia 2012 r., odpowiednio: 7.793 zł, 7.874,00 zł, 5.339,00 zł, 10.629,00 zł i 10.115,00 zł, nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za maj 2012 r. w kwocie 8.304,00 zł, kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od czerwca 2012 r. do czerwca 2014 r., odpowiednio: 10.865,00 zł, 14.263,00 zł, 11.083,00 zł, 8.936,00 zł, 14.773,00 zł, 9.252,00 zł, 10.517,00 zł, 14.547,00 zł, 9.465,00 zł, 13.763,00 zł, 15.265,00 zł, 11.608,00 zł, 10.969,00 zł, 8.474,00 zł, 2.068,00 zł, 13.222,00 zł, 8.240,00 zł, 3.372,00 zł, 9.814,00 zł, 6.427,00 zł, 6.860,00 zł, 7.689,00 zł, 11.387,00 zł, 5.614,00 zł, 5.035,00 zł, nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za lipiec 2014 r. w kwocie 264,00 zł, kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od sierpnia 2014 r. do listopada 2014 r., odpowiednio: 8.023,00 zł, 8.036,00 zł, 7.996,00 zł, 11.107,00 zł oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za grudzień 2014 r. w kwocie 8.057,00 zł.