Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 grudnia 2019 r., sygn. III SA/Wa 883/19

Podatek dochodowy od osób fizycznych; Interpretacje podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Waldemar Śledzik, Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant starszy referent Michał Strzałkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi A. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lutego 2019 r. nr 0114-KDIP3-3.4011.582.2018.2.JM w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę

Uzasadnienie

1. Z akt sprawy wynikało, że do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS") 14 grudnia 2018 r. wpłynął wniosek A. S.A. z siedzibą w W. (dalej: "Skarżąca", "Spółka", "Wnioskodawca") o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty świadczenia pieniężnego zasądzonego wyrokiem sądu. Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z 2 lutego 2019 r. We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny: Pracownik I.M. była zatrudniona w A. S.A., a następnie w wyniku przejścia zakładu pracy, zgodnie z art. 231 Kodeksu pracy, w A. S.A. Oddział R. w C. do dnia [...] grudnia 2015 roku. Po ustaniu zatrudnienia złożyła do Sądu pozew o wypłatę utraconego jej zdaniem dodatku do wynagrodzenia u ww. pracodawców za pracę w soboty, niedziele i święta. Podstawę roszczeń stanowiły postanowienia zakładowego układu zbiorowego pracy. Sąd w wydanym wyroku zasądził od pozwanych pracodawców stosowne kwoty na rzecz powoda nie określając jednak jakie źródło przychodu stanowią dla powoda zasądzone wyrokiem kwoty. Pracodawca (pozwany) realizując wyrok Sądu uznał, że skoro Sąd dokonując analizy podstaw prawnych roszczenia, nie określił w wydanym wyroku, że jest to wynagrodzenie lub świadczenie porównywalne, to należy uznać, że zasądzone kwoty stanowią odszkodowanie, wynikające z postanowień zakładowego układu zbiorowego pracy. W taki też sposób pracodawca zakwalifikował zasądzone świadczenie i zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2018 r., poz. 1509, ze zm., dalej: u.p.d.o.f.) ustalił brak zobowiązania podatkowego od wypłaconych powodowi kwot. Pracodawca ustalił również brak zobowiązania podatkowego od określonych w wyroku odsetek ze względu na ich akcesoryjny charakter. Powyższe stanowisko pracodawcy zostało potwierdzone wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2014 r. sygn. akt II FSK 289/12 z którego wynika, że odsetki należy przypisać do tego samego źródła przychodów co należność główna. W uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny wskazując, że: