Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 grudnia 2019 r., sygn. II SA/Łd 723/19

Zagospodarowanie przestrzenne

Dnia 13 grudnia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, , Protokolant Pomocnik sekretarza Aleksandra Banasiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2019 roku sprawy ze skargi W. C. i M. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji oddala skargę. A.B.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta T. z [...], ustalającą z wniosku M.R. warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku gospodarczo-garażowego na działce nr 587/4, obręb [...], położonej przy ul. A w T.

Z akt sprawy wynika, że sprawa z wniosku M.R. o ustalenie warunków zabudowy dla planowanej inwestycji była przedmiotem oceny Kolegium, co znalazło odzwierciedlenie w decyzji z [...] r. utrzymującej w mocy decyzję organu pierwszej instancji z [...] r. ustalającej warunki zabudowy.

Wskutek skargi wniesionej przez M. i W. małżonków C. na powyższą decyzję tutejszy sąd wyrokiem z 8 maja 2018 r. sygn. akt II SA/Łd 228/18 uchylił decyzje obu instancji. Za trafne sąd uznał jedynie część zarzutów skargi, które dotyczyły prawidłowości sporządzonej analizy urbanistycznej. Sąd nie zaakceptował stanowiska organów, że mapa stanowiąca część graficzną analizy może nie przystawać do jej części tekstowej, bowiem sporządzający analizę oparł się na danych z ewidencji gruntów, które są nieujawnione na sporządzonej mapie. Wskazując na treść art. 2 pkt 7 i 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne sąd stwierdził, że rozbieżność taka wymaga zaś wyjaśnienia, skoro organy administracji publicznej nie mogą uwzględniać w toku postępowania o ustalenie warunków zabudowy obiektów budowalnych wzniesionych niezgodnie z przepisami, a mapa zasadnicza zawiera informacje o przestrzennym usytuowaniu m.in. budynków i wraz z ewidencją gruntów stanowi część państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (art. 2 pkt 10). Za niezrozumiałą sąd uznał też konkluzję o rozbieżności w ocenie przeznaczenia terenu analizowanego i funkcji budynków na nim usytuowanych, będące kwestią indywidualnego podejścia do sporządzenia analizy przez osobę sporządzającą. Podkreślił, że analiza urbanistyczno-architektoniczna jest podstawowym elementem postępowania wyjaśniającego, determinującym treść decyzji w przedmiocie warunków zabudowy. Powinna być zatem sporządzona w sposób jasny i dający się precyzyjnie odczytać, tak by móc z jednej strony ustalić parametry projektowanej inwestycji, z drugiej pozwolić na dokonanie kontroli prawidłowości działania organów administracji w takim postępowaniu. Tymczasem część graficzna analizy nie potwierdza ustaleń i wyliczeń wynikających z części tekstowej. Przyjęta symbolika pozbawiona jest legendy, pozostając częściowo niezgodna również z wyjaśnieniem organu pierwszej instancji, przesłanym wraz z odwołaniem (np. w zakresie znaczenia symbolu G 1 i G 2). Dodatkowo wskazano, że kopia mapy, na której analizę przeprowadzono, w dacie jej sporządzenia pozostawała nieaktualna, wobec zgłoszenia przez nich zakończenia budowy na działce nr 648/6 przed przystąpieniem przez organ do ponownego rozpoznania sprawy. Wskazane wyżej wady sporządzonej analizy urbanistycznej dyskwalifikują ją zaś jako podstawę do określenia parametrów wnioskowanej inwestycji. Na jej podstawie nie jest bowiem możliwe prawidłowe określenie wskaźników zabudowy, wymienionych w § 5-8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, gdyż nie jest jasne jaka zabudowa i o jakich parametrach została w procesie ich ustalania uwzględniona.