Wyrok WSA w Lublinie z dnia 28 listopada 2019 r., sygn. III SA/Lu 242/19

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jerzy Drwal Sędziowie: WSA Robert Hałabis WSA Anna Strzelec (sprawozdawca) Protokolant: Asystent sędziego Radosław Kot po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 28 listopada 2019 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Wojewódzki Inspektor Sanitarny z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r. Wojewódzki Inspektor Sanitarny (dalej też jako: "LPWIS", "organ odwoławczy", "organ"), po rozpatrzeniu odwołania J. B. (dalej jako: "skarżąca") utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w L. (dalej też jako: "PPIS", "organ pierwszej instancji") z dnia [...] stycznia 2019 r., o braku podstaw do stwierdzenia u skarżącej choroby zawodowej.

Zaskarżona decyzja wydana została w następującym stanie sprawy.

Do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w L. wpłynęło zgłoszenie podejrzenia u skarżącej choroby zawodowej narządu głosu wystawione prze lekarza medycyny pracy Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w L. (dalej też jako: "WOMP"). Pismem z dnia 12 marca 2018 r. PPIS poinformował skarżącą oraz U. L. (byłego pracodawcę) o wszczęciu postępowania administracyjnego w przedmiocie choroby zawodowej - przewlekłej choroby narządu głosu spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym trwającym co najmniej 15 lat, wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1367 - zwanego dalej: "rozporządzeniem"). PPIS w ramach prowadzonego postępowania przeprowadził dowód z oględzin stanowiska nauczyciel akademicki, o którym zawiadomił skarżącą (protokół z czynności z dnia 11 kwietnia 2018 r.), przesłuchał stronę (protokół z dnia 24 kwietnia 2018 r.). W dniu 24 kwietnia 2018 r. sporządził również kartę oceny narażenia zawodowego w związku z podejrzeniem choroby zawodowej, którą przesłał do jednostki orzeczniczej I stopnia (WOMP) uprawnionej do wydawania orzeczeń w sprawach chorób zawodowych, zgodnie z § 5 ust. 2 rozporządzenia. Z treści sporządzonej karty oceny narażenia zawodowego wynika, że skarżąca w latach 1978 - 1979 pracowała na stanowisku pielęgniarki w Zespole Opieki Zdrowotnej w H.. W roku 2005 podjęła pracę w Kuratorium Oświaty w L. na stanowisku wizytatora szkół medycznych. W dniu 2 maja 1983 r. rozpoczęła pracę na U. L.. Do 11 maja 1988 r. pracowała na stanowisku technik nie mając godzin dydaktycznych, a od 12 maja 1988 r. do 28 lutego 2018 r. pracowała jako nauczyciel akademicki na stanowiskach asystent i adiunkt. Do czynności zawodowych skarżącej należało prowadzenie zajęć pn. "Dydaktyka medyczna". Były to seminaria prowadzone w mniejszych salach, bez systemu nagłośnienia, przeznaczone dla grup liczących 20 - 25 studentów oraz wykłady, które odbywały się w dużych salach wykładowych, wyposażonych w nagłośnienie, przeznaczone dla grup liczących ponad 100 osób. Dodatkowo skarżąca przeprowadzała egzaminy, prowadziła konsultacje, współuczestniczyła w pracach na rzecz wydziału. Przez okres 5 lat prowadziła w weekendy (1 - 2 w miesiącu) zajęcia ze studentami w O. w ramach specjalizacji zawodowej. Uczestniczyła w krajowych i zagranicznych konferencjach naukowych, brała udział w komisjach rekrutacyjnych, przygotowywała publikacje. Skarżąca korzystała z urlopów dla podratowania zdrowia od 1 października 2004 r., do 30 września 2005 r. oraz od 20 września 2010 r. do 19 września 2011 r. Skarżąca pracowała w narażeniu na nadmierny wysiłek głosowy przez okres niespełna 23 lat, tj. w latach: 12 maja 1988 - 30 września 2000 r., 1 października 2002 r. - 30 września 2003 r., 1 października 2005 r. - 30 września 2009 r., 1 października 2011 r. - 30 września 2015 r. oraz 1 października 2016 r. - 28 lutego 2018 r. Brak narażenia w poszczególnych przedziałach czasowych wynikał z niepełnego pensum dydaktycznego, bądź korzystania z urlopów dla poratowania zdrowia.