Wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. II SA/Kr 935/19

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Szkodzińska Sędziowie: WSA Iwona Niżnik-Dobosz WSA Mirosław Bator (spr.) Protokolant: specjalista Anna Chwalibóg po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2019 r. sprawy ze skargi R. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2019 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego R. G. kwotę 1000 (tysiąc) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. decyzją z dnia 5 kwietnia 2019 r. nr [...] po rozpatrzeniu wniosku R. G. odmówił ustalenia warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. "Budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego wolnostojącego wraz z zagospodarowaniem terenu, układem dróg wewnętrznych i miejscami postojowymi na działkach nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] obr. [...] w rejonie ul. [...] w K.". W uzasadnieniu organ podkreślił, że analiza obszaru wykazała, że zgodnie z regułą § 4 rozporządzenia obowiązująca linia zabudowy względem ul. [...] nie przebiega po terenie inwestycji - nie pozwala na realizację zabudowy, o jaką wnioskuje inwestor. Istniejąca linia zabudowy na dz. nr [...] z [...], [...] oraz na dz. nr [...], [...], [...] stanowi wytyczną dla linii nowej zabudowy wyznaczając jej usytuowanie jako dopełnienie już istniejącej zabudowy ukształtowanej względem ulicy [...]. Również istniejąca zabudowa dz. nr [...] i dz. nr [...], [...], [...] położona w głębi od ul. [...] nie stanowi wytycznej dla wyznaczenia kolejnej linii zabudowy względem ul. [...] ani względem istniejącego układu komunikacji na w/w działkach - bowiem szeregi budynków znajdują się pomiędzy ul. [...] a drogą dojazdową, i z punktu widzenia przestrzennego kształtują linię względem tejże drogi a jednocześnie względem terenu otwartego zieleni pomiędzy zespołami zabudowy. Podniesiono ponadto, że powierzchnia zabudowy o jaką wnioskuje inwestor nie występuje w ramach wolnostojących budynków mieszkalnych jednorodzinnych, nadto w stosunku do powierzchni terenu inwestycji wskaźnik ten kształtuje się w wysokości 34% tj. w wysokości jaka nie występuje w danym obszarze. Analiza wykazała, że nie jest możliwym wyznaczenie tego parametru zgodnie z § 5 rozporządzenia. Organ I instancji podkreślił także, że z uwagi na brak zabudowanej działki sąsiedniej w obszarze poza bezpośrednio położonymi wzdłuż [...], wzdłuż ul. [...] oraz wzdłuż układu komunikacyjnego na dz. nr [...], [...], [...], [...] nie jest możliwym wyznaczenie wysokości elewacji frontowej nowej zabudowy na terenie inwestycji na dz. nr [...], [...], [...] obr[...] zgodnie z regułą § 7 ust. l i § 7 ust. 3 w/w rozporządzenia. Analiza obszaru, o której mowa w § 3 w/w rozporządzenia w myśl §7.4 w/w rozporządzenia wykazała brak zabudowy o parametrach jakie wnioskuje inwestor tj. 9m do okapu/attyki oraz 12m do kalenicy. Nadto analiza wykazała brak zabudowanej działki sąsiedniej położonej w głębi od ulicy ul. [...], [...] oraz poza układem komunikacyjnym na dz. nr [...], [...], [...], [...], a zatem zabudowy istniejącej dla wyznaczenia krawędzi elewacji frontowej jako przedłużenie czy też kontynuację istniejącej zabudowy, kolejnej położonej na tyłach zabudowy istniejącej. Należy wskazać, że planowana zabudowa na dz. nr [...], [...], [...] obr.[...] znajduje się poza wyraźnie zdefiniowanym obszarem zainwestowania wzdłuż ulicy [...], jak również poza konsekwentnie uzupełnionym zespołem zabudowy w rejonie ul. [...] - [...]. W konsekwencji Organ I instancji stwierdził, że sposób zagospodarowania działek w rejonie inwestycji i parametry zabudowy w sąsiedztwie nie dają możliwości wyznaczenia warunków nowej zabudowy o wnioskowanych parametrach.