Wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. II SA/Kr 698/19

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Szkodzińska Sędziowie: WSA Iwona Niżnik-Dobosz WSA Mirosław Bator (spr.) Protokolant: specjalista Anna Chwalibóg po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2019 r. sprawy ze skargi K. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego K. J. kwotę 1000 (tysiąc) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta K. decyzją z dnia 31 stycznia 2019 r. nr [...] po rozpatrzeniu wniosku K. J. odmówił ustalenia warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. Budowa budyniu mieszkalnego jednorodzinnego, gospodarczego i inwentarskiego w zabudowie zagrodowej, ze zjazdem z ul. [...], drogą wewnętrzną, siecią wodociągową i energetyczną - na dz. nr [...], [...] obr. [...] oraz dz. nr [...] i [...] obr. [...] przy ul. [...] w K.. W uzasadnieniu organ I instancji podniósł, że dla przesądzenia, iż na danym obszarze mamy do czynienia z funkcją zagrodową zabudowy i zagospodarowania terenu niezbędne jest ustalenie, że dana zabudowa zagrodowa stanowi faktyczną bazę i zaplecze gospodarstwa rolnego, w którym prowadzona jest/działalność o charakterze rolniczym. Związanie gospodarstwa rolnego z zabudową zagrodową należy rozumieć funkcjonalnie, przyjmując cywilistyczne rozumienie gospodarstwa jako pewną całość produkcyjną. Na etapie ustalania warunków zabudowy organ powinien czuwać i badać, czy zamierzenie inwestora deklarowane jako część siedliska rolniczego związanego z prowadzonym przez niego gospodarstwem rolnym, rzeczywiście służy funkcji deklarowanej - prowadzeniu gospodarstwa rolnego, a nie jest w istocie zabudową mieszkaniową. Inwestor był zatem zobowiązany wykazać iż planowana zabudowa zagrodowa jest w sposób funkcjonalny związana z prowadzonym przez niego gospodarstwem rolnym, a ściśle mówiąc ma stanowić zaplecze mieszkalne i gospodarcze dla prowadzanego przez inwestora gospodarstwa rolnego konieczne było zatem ustalenie, czy istnieje realny funkcjonalny związek pomiędzy gruntami wnioskodawcy a planowaną zabudową, a więc czy tworzą one łącznie gospodarstwo rolne wnioskodawcy, a w szczególności, czy planowana przez wnioskodawcę zabudowa będzie powiązana z tym gospodarstwem - będzie je tworzyć. Dopiero bowiem funkcjonalna i ekonomiczna więź tych dwóch elementów czynić będzie z typowej zabudowy jednorodzinnej z częścią gospodarczą zabudowę zagrodową, a tym samym stanowić podstawę do wyłączenia zasady dobrego sąsiedztwa przy ustalaniu warunków zabudowy dla planowanej inwestycji. Ponadto do uzyskania statusu rolnika nie wystarczy samo posiadanie gospodarstwa rolnego o odpowiednim areale, ale również niezbędne jest posiadanie stosownych kwalifikacji, pozwalających na prowadzenie takiego gospodarstwa. Art. 61 ust. 4 u.p.z.p. stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p., która z kolei sama jest wyjątkiem od zasady lokalizacji nowych inwestycji na postawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Postanowieniem z dnia 20.07.2018 r. nałożono na inwestora obowiązek przedłożenia dokumentu potwierdzającego osobiste prowadzenie gospodarstwa rolnego, o którym mowa w art. 7 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego . W odpowiedzi przesłanej w dniu 13 sierpnia 2018 r. inwestor podtrzymał stanowisko i wnioski dowodowe wyrażone w pismach z dnia 12 maja 2017 r. oraz 15 września 2017 r., oraz powołał się na wytyczne organu w zakresie postępowania dowodowego. Podkreślono, że inwestor w dalszym ciągu nie przedstawił więc zaświadczenia, o którym mowa w art. 7 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, które to zaświadczenie stanowiłoby dowód potwierdzający osobiste prowadzenie gospodarstwa rolnego. Organ wskazał już w toku postępowania, że przedłożone przez inwestora fotografie takiego dowodu nie stanowią, w przeciwieństwie do zaświadczenia, o którym mowa w art. 7 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. W odniesieniu do zawartego w piśmie z dnia 16 sierpnia 2018 r. podtrzymania wniosków dowodowych, w tym w szczególności o dopuszczenie dowodu z przedłożonych fotografii oraz o przeprowadzenie oględzin należących do wnioskodawcy nieruchomości należy ponownie podkreślić, że - jak wprost wynika z treści art. 85 § 1 K.p.a. - jest to środek dowodowy o charakterze fakultatywnym,. Jak wskazano już wyżej w niniejszym uzasadnieniu, dopuszczenie takich materiałów i przeprowadzenie wnioskowanych czynności nie wniosłoby do sprawy dowodów, które mogłyby mieć wpływ na rozstrzygnięcie. Inwestor nie wykazał również związku funkcjonalnego pomiędzy gruntami wnioskodawcy a planowaną zabudową, a więc czy tworzą one (mogą tworzyć) łącznie gospodarstwo rolne wnioskodawcy, a w szczególności, czy planowana przez wnioskodawcę zabudowa będzie powiązana z tym gospodarstwem. Podkreślono, że nie jest rzeczą organu doszukiwanie się takiego związku, rolą inwestora zamierzającego skorzystać z dobrodziejstwa przepisu art. 61 ust. 4 u.p.z.p. jest przedłożenie takich dokumentów, które w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wykażą, że zastosowanie wyjątku jest zasadne. W sytuacji bowiem, gdy organ ma wątpliwości w tym zakresie, nie może domniemywać, że przesłanki lex specialis zostały spełnione, a więc ustalać warunków zabudowy z pominięciem zasady wyrażonej w art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p., bowiem prowadziłoby to do obejścia przepisów prawa, co w sposób oczywisty jest niedopuszczalne. W związku z powyższym wobec wykazania, że w przedmiotowej sprawie nie może mieć zastosowanie art. 61 ust. 4 u.p.z.p., zbadano spełnienie wszystkich warunków art. 61 ust. 1 ustawy. Na podstawie sporządzonej przez osobę uprawnioną analizy urbanistyczno -architektonicznej ustalono, iż w obszarze analizowanym nie znajduje się żadna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, która jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu, zgodnie z brzmieniem art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.