Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 października 2019 r., sygn. IV SA/Po 470/19

Administracyjne postępowanie; Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Donata Starosta Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak (spr.) Asesor sądowy WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska Protokolant sekr. sąd. Agata Żebrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 października 2019 r. ze skargi A. P. na decyzję Wojewody z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego oddala skargę w całości

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...] Starosta [...] na podstawie art.28, art.33 ust.1 i 4, art.34 ust.4 oraz art.36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. 2018, poz.1202), zatwierdził projekt budowlany i udzielił T. M. prowadzącemu działalność pn. "[...] w [...] Al. [...] pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego wraz z parkingami i niezbędną infrastrukturą techniczną w [...] przy ul.[...], na dz. nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] (obręb [...]).

Odwołanie od ww. decyzji wniosła A. P. i M. B..

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] Wojewoda na podstawie art.138 § 1 pkt 3 k.p.a. umorzył postępowanie odwoławcze. W uzasadnieniu organ wskazał, że odwołujący podnieśli iż zostali pozbawieni możliwości wzięcia czynnego udziału w postępowaniu mimo tego, że ich nieruchomości mieszczą się w granicach oddziaływania inwestycji. Natomiast z uwagi na zakres i skalę projektowanej inwestycji są możliwe immisje na ich nieruchomości. Dalej w uzasadnieniu organ stwierdził, że nie każdy podmiot, który posiada jakiekolwiek uprawnienie względem nieruchomości, znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu objętego pozwoleniem na budowę jest stroną postępowania. Jest nią tylko właściciel takiej nieruchomości, jej użytkownik wieczysty lub zarządca. Oznacza to, że interes prawny stron w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę oparty jest wyłącznie na przepisach materialnego prawa administracyjnego, nie zaś na regulacjach prawa cywilnego dotyczących ochrony własności. W postępowaniu zakończonym decyzją Starosty [...] z dnia [...] lutego 2019 r. żaden z wnioskodawców nie posiadał interesu prawnego, legitymującego go do uznania za stronę. Dalej organ podkreśli, że wyznaczenie obszaru oddziaływania nieruchomości powinno nastąpić z uwzględnieniem funkcji, formy, konstrukcji projektowanego obiektu i innych jego cech charakterystycznych oraz sposobu zagospodarowania terenu znajdującego się w otoczeniu projektowanej inwestycji. O obszarze oddziaływania za każdym razem będą zatem decydować indywidualne cechy obiektu budowlanego, jego przeznaczenie i sposób zagospodarowania terenu. Nie do zaakceptowania jest twierdzenie odwołujących, że obszar oddziaływania obiektu to teren, w którym da się odczuć skutki uciążliwości spowodowane funkcjonowaniem jakiegoś obiektu. Organ wskazał, że ustalając, czy odwołujący posiadają legitymację do złożenia odwołania należało zbadać czy posiadają interes prawny w niniejszej sprawie tj. czy istnieje przepis prawa materialnego powszechnie obowiązującego, na podstawie którego skarżący mogą skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności sprzecznych z jej potrzebami. Kluczowym jest ustalenie czy sporne obiekty budowlane będą oddziaływać na nieruchomości odwołujących w sposób ograniczający ich zagospodarowanie. Osoby składające odwołanie nie zostały uznane za strony postępowania przez organ I instancji wobec czego Wojewoda pismami z dnia [...].03.2019 r. wezwał odwołujących na podstawie art.50 § 1 k.p.a. do przedstawienia wypisu z rejestru gruntów, odpisu księgi wieczystej lub innych dokumentów potwierdzających tytuł prawny do nieruchomości położonej w obszarze oddziaływania przedmiotowej inwestycji oraz wykazania interesu prawnego, który pozwoli przesądzić czy przysługuje im przymiot strony w związku z planowaną inwestycją. Z odpowiedzi na wezwania wynika, że M. B. jest współwłaścicielem działki nr [...], a A. P. współwłaścicielką działki nr [...] i [...]. Projektowany budynek usytuowany będzie w odległości 10,72 m - 10,74 m od zachodniej granicy działki (od granicy z działkami odwołującej A. P.). Działka odwołującego natomiast nr [...] nie znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie projektowanego budynku - budynek zaprojektowano w odległości w linii prostej wynoszącej blisko 40 m. Z uwagi na niewielkie wysokości projektowanych budynków wielorodzinnych (10,22m) i zbliżone ich odległości od granicy nieruchomości, nie będą powodowały przesłaniania okien oraz ograniczenia nasłonecznienia w budynkach mieszkalnych nieruchomości sąsiednich. Podobnie w przypadku miejsc parkingowych zachowane zostały wymagane minimalne odległości zarówno od okien budynków mieszkalnych na działkach sąsiednich, jak i od granic działki. Sposób zaprojektowania przedmiotowych budynków nie ogranicza także dostępu do szeroko pojętych mediów. Zaprojektowana na działkach o nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] (obr[...]) zabudowa nie ogranicza możliwości zagospodarowania i zabudowy działek należących do odwołujących. Obszar oddziaływania przedmiotowej inwestycji zamyka się w granicach działek, na których zamierzenie zostało zaprojektowane. Wobec tego organ uznał, że odwołujący nie posiadają interesu prawnego. Z pewnością posiadają interes faktyczny, jednak ten nie może być utożsamiany z interesem prawnym w rozumieniu art.28 k.p.a. Odwołujący nie wykazali też, aby decyzja naruszała ich interes prawny, o którym mowa w art.28 k.p.a., wobec czego nie posiadają w sprawie przymiotu strony w myśl art.28 p.b. i zasadnym było umorzenie postępowania odwoławczego.