Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 28 października 2019 r., sygn. II SA/Gl 758/19

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędziowie Asesor WSA Tomasz Dziuk,, Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.), Protokolant starszy referent Barbara Urban, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2019 r. sprawy ze skarg W. G., B. G., M. S., B. S., M. S., J. A., P. M., M. B., M. W., T. P., K. O., R. O., Z. P., D. P., A. P. i I. P. na uchwałę Rady Miejskiej w Czechowicach-Dziedzicach z dnia 29 stycznia 2019 r. nr VI/32/19 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem procesowym z 26 kwietnia 2019 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wnieśli W.G., B.G., M.S., B.S., M.S., J.A., P.M., M.B., M.W., T.P., K.O., R.O., Z.P., D.P. , A.P., I.P. reprezentowani przez radcę prawnego B.D. na uchwałę Rady Miejskiej w Czechowicach-Dziedzicach z 29 stycznia 2019 r. Nr VI/32/19 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części obszaru gminy Czechowice - Dziedzice, obejmującego tereny położone między ulicą Hrabiego Kotulińskiego, Cichą i DK1. W skardze tej zarzucono powyższej uchwale naruszenie art. 20 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 4 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945) poprzez uchwalenie planu, którego ustalenia w zakresie przeznaczenia terenu są niezgodne z ustaleniami uchwały XXXV/397/2017 Rady Miejskiej w Czechowicach-Dziedzicach z 30 maja 2017 r. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Czechowice-Dziedzice (załącznik nr 4 tom II); art. 1 ust. 2 pkt 1 wyżej wymienionej ustawy poprzez naruszenie wymagań ładu przestrzennego i ustalenie sposobu zagospodarowania terenu w sposób bezsprzecznie naruszający istniejący ład; art. 16 ust. 1 powyższej ustawy poprzez sporządzenie części graficznej planu miejscowego w skali 1 : 2000 bez wskazania okoliczności uzasadniających przyjęcie że zachodzi "szczególnie uzasadniony przypadek", o którym mowa w powołanym przepisie; art. 3 ust. 1 i art. 1 ust. 2 pkt 7 cytowanej ustawy w związku z art. 2, art. 7 i art. 87 Konstytucji RP poprzez przekroczenie przysługującego gminie władztwa planistycznego; art. 1 ust. 2 pkt 11 przedmiotowej ustawy w związku z § 4 ust. 3 statutu Osiedla "Południe" poprzez niezapewnienie udziału w procedurze uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wszystkim osobom zainteresowanym; art. 19 ust. 1 w związku z art. 17 przywoływanej ustawy poprzez zaniechanie ponowienia czynności wskazanych w art. 17 po zmianach dokonanych w projekcie planu uwzględniających uwagi i zastrzeżenia wniesione przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad oraz Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Katowicach; oraz sprzeczność § 16 ust. 1 zaskarżonej uchwały w części dotyczącej 1PU i 3PU z ust. 2 w części dotyczącej 2PU poprzez nieuzasadnione zróżnicowanie stawki opłaty planistycznej dla terenów tego samego przeznaczenia od maksymalnej przewidzianej w ustawie dla terenów 1PU i 3PU w wysokości 30%, zaś dla 2PU leżącego między nimi w wysokości 2%, co stanowi naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 12 w związku z art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W świetle powyższych zarzutów wystąpiono o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości. W motywach skargi podniesiono, że skarżący posiadają nieruchomości poza terenem objętym planem zagospodarowania przestrzennego, jednakże w bliskim sąsiedztwie. Skarżący uznają, że ich uprawnienia właścicielskie oraz prawo do dalszego zamieszkiwania w spokojnej dzielnicy zostało zagrożone, natomiast planowana zabudowa produkcyjna ma się znajdować 118 metrów od zabudowań jednorodzinnych. Uchwalony plan jest sprzeczny z art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy poprzez naruszenie wymogu ładu przestrzennego i ustalenie sposobu zagospodarowania terenu. Plan ten w istotny sposób narusza również postanowienia art. 20 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 4 ustawy. Przyjęta uchwała oraz jej ustalenia są wysoce niekorzystne dla skarżących, właścicieli nieruchomości jednorodzinnych sąsiadujących z terenem objętym planem. Naruszenie interesu prawnego skarżących wynika z istotnych ograniczeń w realizacji prawa własności. W dalszej części skargi rozwinięte zostały poszczególne zarzuty formułowane względem uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego. W odniesieniu do pierwszego z wymienionych zarzutów wskazano, że treść planu jest niezgodna z postanowieniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, a w szczególności z zapisami zawartymi na stronie 63 załącznika nr 4 do uchwały z 30 maja 2017 r. Nadto wskazano na przyjęte regulacje dotyczące objęcia ochroną unikalnych wartości krajobrazu gminy okolice zespołu pałacowo - dworskiego Kotulińskich, ujęte na str. 141 powyższego opracowania. W konsekwencji uznano, że trudne jest do obrony stanowisko zgodności uchwalonego planu z złożeniami studium. Dodatkowo odwołano się do konieczności ochrony elementów kompozycji przestrzennej mającej znaczenie dla rozwoju terenów, na których są zlokalizowane i przywołano stosowne postanowienia zamieszczone na str. 70 i 71 oraz 215 przedmiotowego opracowania. W konkluzji tej części skargi wskazano, że analiza studium i jego założeń w porównaniu z treścią uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie terenów przeznaczonych do PU wskazuje, że plan jest niezgodny z założeniami studium. Zaakcentowano, iż studium jest aktem kierunkowym, wskazującym kierunki zagospodarowania przestrzennego o dużym stopniu ogólności, a zgodność planu ze studium nie oznacza bezrefleksyjnego powielania postanowień studium w projekcie planu, gdyż studium wiąże organ planistyczny co do ogólnych wytycznych, założeń polityki przestrzennej gminy i w tym kontekście postanowienia planu muszą być zgodne z założeniami studium. Założenia uchwalonego planu stanowią dowolną interpretację zapisów studium, a w zakresie dopuszczalnych gabarytów budynków są całkowitym zaprzeczeniem założeń studium. W stosunku do drugiego z wymienionych zarzutów wskazano, że sposób zagospodarowania terenu bezsprzecznie narusza istniejący ład. Zarzut ten wiązany jest z powyżej przedstawionym, w szczególności poprzez projektowanie działalności PU w bliskim sąsiedztwie Pałacu Kotulińskich. W tej części skargi odwołano się do prognozy sporządzonej przez T.M. z Pracowni Urbanistycznej w R. oddziaływania na środowisko miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w której stwierdzono, że negatywnym elementem krajobrazu jest droga krajowa nr 1 oraz powstające wzdłuż drogi zakłady produkcyjne i usługowe. Trzeci zarzut zamieszczony w skardze związany był z brakiem wskazania szczególnego powodu sporządzenia planu na mapie o skali 1 : 2000 zamiast wymaganej 1 : 1000. Kolejny zarzut związany jest z przekroczeniem przez gminę władztwa planistycznego. W ocenie skarżących organ planistyczny nie uwzględnił interesu miejscowej społeczności, w tym skarżących oraz walorów historycznych i krajobrazowych terenu. Uchwalając kwestionowany plan naruszono zasadę proporcjonalności w ograniczaniu konstytucyjnego prawa własności lub wolności a zamierzonym celem. Nadto w uchwalonym planie nadrzędną wartością jest możliwość czerpania dochodów z uprzemysłowienia terenu z równoczesnym pominięciem walorów zabytkowych trenu oraz bliskiego sąsiedztwa zabudowy jednorodzinnej. Przyjęte rozwiązanie, w ocenie skarżących, uznać należy za dokonane z rażącym naruszeniem interesu indywidualnego i publicznego, a to stanowi nadużycie władztwa planistycznego. W tej części skargi odniesiono się także do zastrzeżeń wprowadzonych do planu w zakresie ochrony środowiska oraz gabarytów obiektów mogących powstać na terenie objętym planem. Wskazano także na brak zabezpieczenia interesów mieszkańców domów jednorodzinnych zlokalizowanych w bliskiej odległości od zabudowy dopuszczalnej na trenach oznaczonych PU. W końcowej części tego zarzutu odwołano się do zastrzeżeń zgłaszanych przez Śląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Piąty zarzut skargi związany jest z uniemożliwieniem udziału w procedurze uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wszystkim osobom zainteresowanym, a w szczególności pominięcie w procedurze konsultacji projektu planu organów jednostki pomocniczej gminy. Pominięcie takie wynikało z nieprawidłowego oznaczenia nazwy planu i skutkowało wprowadzeniem w błąd zainteresowanych o planowanych zamierzeniach. Następny zarzut związany jest z zaniechaniem ponowienia czynności wskazanych w art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym po zmianach dokonanych w projekcie planu uwzględniających uwagi i zastrzeżenia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad oraz Śląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. W ocenie skarżących zmiany do projektu planu dokonane w następstwie uwag powyższych organów wymagały wyłożenia zmienionego projektu planu do publicznego wglądu i zgłoszenia ewentualnych uwag. Ostatni zarzut związany jest ze zróżnicowaniem stawki opłaty planistycznej dla terenów tego samego przeznaczenia PU od maksymalnej przewidzianej w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym dla terenu PU1 i PU3 w wysokości 30%, zaś dla trenu PU2 w wysokości 2% co stanowi naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 12 w związku z art. 36 ust. 4 wyżej wymienionej ustawy.