Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 23 października 2019 r., sygn. I SA/Gd 792/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia WSA Irena Wesołowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Jarecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 października 2019 r. sprawy ze skargi M.D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 6 lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od lipica 2011 r. do stycznia 2012 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 6 lutego 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania M.D. (dalej: skarżąca, podatniczka, strona) od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 10 kwietnia 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług, utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że w wyniku przeprowadzonego u podatniczki postępowania podatkowego, wszczętego postanowieniem z dnia 15 czerwca 2016r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. wydał w dniu 10 kwietnia 2018r. decyzję, w której rozliczył zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od lipca 2011 r. do stycznia 2012 r. w sposób odmienny od deklarowanego przez podatniczkę.

Organ I instancji wskazał, że podatniczka prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą "M" w zakresie handlu obuwiem m.in. w oddziale w W.K.. W wyniku przeprowadzonego postępowania organ zakwestionował na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2174), prawo podatniczki do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez A Sp. z o.o. oraz B Sp. z o.o., uznając, że faktury te nie dokumentują rzeczywistych transakcji gospodarczych pomiędzy tymi firmami a podatniczką, a jedynie pozorują istnienie takich czynności. Stwierdzono, że faktury te zostały faktycznie wystawione przez podmioty w rzeczywistości nieprowadzące działalności gospodarczej. Stwierdzono też, że strona nie dochowała należytej staranności przy weryfikacji podmiotów, z którymi dokonywała przedmiotowych transakcji oraz że wiedziała lub powinna była wiedzieć o tym, że otrzymane faktury wystawiane są do celów oszustwa podatkowego.