Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. VIII SA/Wa 495/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Kot /sprawozdawca/, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak, Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Protokolant Referent Małgorzata Domagalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2011 r. sprawy ze skargi A. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 roku oddala skargę

Uzasadnienie

1.1. Decyzją z [...] marca 2011 r., po rozpatrzeniu odwołania A. L. (dalej: "skarżąca"), Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej: "organ odwoławczy" lub "Dyrektor IS") utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej

w W. z [...] sierpnia 2010 r. (dalej: "Dyrektor UKS" lub "organ I instancji"). Przedmiotem decyzji było określenie skarżącej zobowiązania w podatku od towarów i usług (VAT) za poszczególne miesiące 2007 r. (V - VIII oraz X). Jako podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia organ odwoławczy powołał między innymi przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, art. 7 ust. 1 oraz art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy

z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT"), a także § 22 rozporządzenia Ministra Finansów z 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.; dalej: "rozporządzenie").

1.2. Uzasadniając swoje stanowisko organ odwoławczy powołał się na ustalenia faktyczne organu I instancji dokonane po przeprowadzeniu kontroli podatkowej. Wynika z nich, że skarżąca zaniżyła podatek należny, gdyż nie zaewidencjonowała w księgach podatkowych i nie wykazała w deklaracjach VAT - 7 dostaw towarów podlegających opodatkowaniu według stawki 22% (sprzedaży obuwia). Powołał się przy tym na 4 faktury VAT dokumentujące dostawę obuwia, które zostały wystawione w imieniu skarżącej na rzecz J. W. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą F. H. [...]. Zdaniem organu, okoliczności sprawy wskazują na to, że sporne dostawy zostały dokonane. Wpływu na wynik rozpoznawanej sprawy nie wywiera zaś konflikt, jaki wystąpił pomiędzy skarżącą oraz osobami działającymi w jej imieniu. Dodatkowo organy stwierdziły, że skarżąca nie posiada dowodów (4 faktur VAT lub ich duplikatów) pozwalających na odliczenie podatku naliczonego, o który pomniejszyła podatek należny.