Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 26 września 2019 r., sygn. III SA/Gd 363/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Janina Guść, Sędzia WSA Jolanta Sudoł, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Anna Zegan, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2019 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 9 kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 28 lutego 2019 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 16 ust. 6 i art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tj.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2220 ze zm.) - dalej jako "ustawa", Burmistrz Miasta uchylił decyzję własną z dnia 16 stycznia 2006 r., zmienioną decyzją z dnia 13 września 2006 r., przyznającą K. S. zasiłek pielęgnacyjny.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wyjaśnił, że w dniu 13 stycznia 2006 r. strona złożyła wniosek o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego wraz z oświadczeniem, że nie jest uprawniona do dodatku pielęgnacyjnego. Decyzją z dnia 16 stycznia 2006 r., zmienioną decyzją z dnia 13 września 2006 r., przyznano stronie zasiłek pielęgnacyjny. Na skutek pytania, skierowanego przez organ, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział Inspektorat poinformował w dniu 22 października 2018 r., że strona od dnia 1 października 2006 r. do chwili obecnej pobiera dodatek pielęgnacyjny. W tej sytuacji należało zastosować art. 32 ustawy, albowiem ustawa o świadczeniach rodzinnych wyklucza równoczesne istnienie prawa i do zasiłku pielęgnacyjnego, i do dodatku pielęgnacyjnego.