Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 21 sierpnia 2019 r., sygn. I SA/Gd 699/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała, Sędziowie Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.),, Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Protokolant Asystent sędziego Renata Rombel, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi G. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 16 stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne kwartały 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Na podstawie postanowienia z dnia 27 sierpnia 2015 r. wydanego przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej wszczęte zostało wobec G.S., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "A" G.S., postępowanie kontrolne w zakresie kontroli rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2014 r. oraz ustalenia, czy dany podmiot jest instytucją obowiązaną w świetle ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowania terroryzmu. Ustalenia z postępowania kontrolnego zostały zawarte w protokole z dnia 22 listopada 2016 r.

Decyzją z dnia 15 listopada 2017 r. Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego (dalej w skrócie zwany Naczelnikiem lub organem pierwszej instancji) określił G.S. kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne kwartały 2014 r.

Uzasadniając powyższą decyzję organ pierwszej instancji wskazał, że G.S. oraz jego kontrahenci uczestniczył w oszustwie podatkowym popełnionym w celu uchylania się od obowiązku podatkowego VAT, poprzez niezapłacenie podatku od towarów i usług należnego. Naczelnik nie kwestionował jednocześnie, że podatnik nabywał granulat srebra i dokonywał jego dalszej odsprzedaży. Organ podatkowy uznał jednak, że podatnik wiedział, iż dokonywane przez niego transakcje z "B" Sp. z o.o. (dalej zwana w skrócie "B"), "C" s.c. (dalej w skrócie "C" s.c.), "D" Sp. z o.o. (dalej zwana w skrócie "D"), "E" Sp. z o.o. (dalej zwana w skrócie "E"), "F" Sp. z o.o. (dalej zwana w skrócie "F"), "G" Sp. z o.o. (dalej zwana w skrócie "G"), "I" Sp. z o.o. (dalej zwana w skrócie "I"), "H" Sp. z o.o. (dalej zwana w skrócie "H") wiązały się z przestępstwami popełnionymi na wcześniejszym etapie obrotu, a w konsekwencji, że ma do czynienia z podmiotami działającymi nielegalnie. W konsekwencji Naczelnik stwierdzając naruszenie przepisów art. 86 ust. 1 i 2 oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm.) - dalej w skrócie zwana ustawą o VAT, odmówił G.S. prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez wymienione podmioty. Zdaniem organu podatnik uczestniczył w oszukańczych łańcuchach w sposób świadomy, w związku z czym nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nielegalny proceder.