Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 lipca 2019 r., sygn. III SA/Po 314/19

Gry losowe

Dnia 25 lipca 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Fornalik Sędziowie WSA Mirella Ławniczak (spr.) WSA Marek Sachajko Protokolant: st. sekr. sąd. Janusz Maciaszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lipca 2019 roku przy udziale sprawy ze skargi E. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] marca 2019 roku nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej, decyzją z dnia 14 marca 2019 roku, nr [...], po rozpatrzeniu odwołania pełnomocników E. B., od decyzji Naczelnika W. Urzędu Celno- Skarbowego z dnia 8 listopada 2018 roku, nr [...], utrzymał w mocy decyzję organu I instancji o wymierzeniu kary pieniężnej w wysokości 36.000 zł z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry oraz o umorzeniu postępowania w odniesieniu do 3 automatów bez numerów.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w poniższych okolicznościach.

W toku czynności kontrolnych przeprowadzonych w lokalu o nazwie K. P. znajdującym się W., przy ul. [...], w którym działalność gospodarczą prowadziła E. B. znajdowały się automaty Vegas Multigame [...], Daytona Classic nr [...], Black Horse [...], które wyglądem odpowiadały urządzeniom, na których urządza się gry na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Urządzenia były włączone do sieci elektrycznej i gotowe do gry.

W drodze eksperymentu, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o Służbie celnej, ustalono, że gry rozgrywane na przedmiotowych automatach zawierają element losowości oraz rozgrywane są w celach komercyjnych .

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego i analizie zgromadzonego materiału dowodowego organ I instancji wymierzył E. B. karę pieniężną w kwocie 36.000 zł z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry.

Adresatka decyzji, reprezentowana przez pełnomocnika skorzystała z prawa do odwołania. Podniosła naruszenie prawa materialnego tj. art. 89 ust. 1 pkt 2 ust. 2 pkt 2 ustawy o grach hazardowych w zw. z art. 1 pkt 11 dyrektywy 98/43/WE w zw. z art. 91 ust. 3 Konstytucji RP poprzez oparcie decyzji na przepisach bezskutecznych, naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że przepis art. 89 ust.1 pkt 2 naruszył zakaz wynikający z treści art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, a który to przepis jest bezskuteczny, naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 89 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 14 u.g.h poprzez brak wykładni pojęcia "urządzać", naruszenie przepisów prawa materialnego i Ordynacji podatkowej poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i uznanie strony za "urządzającą gry na automatach" podczas gdy ze względu na rozbieżność w zeznaniach świadków i odwołującej co do zakresu obowiązków wynikających z umowy najmu powierzchni użytkowej brak było możliwości stwierdzenia jakiego rodzaju były to obowiązki, naruszenie prawa materialnego poprzez orzeczenie wobec strony kary pieniężnej uniemożliwiającej jej w sposób swobodny prowadzenie działalności gospodarczej, podczas gdy żaden przepis szczególny takiej działalności nie zabrania.