Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 29 maja 2019 r., sygn. I SA/Ol 220/19

Podatek od nieruchomości

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło ( sprawozdawca ) asesor WSA Katarzyna Górska Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Niewiadomska po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 29 maja 2019r. sprawy ze skarg Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo A na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr: "[...]", "[...]", "[...]", "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2014, 2015, 2016, 2017r. oddala skargi.

Uzasadnienie

Nadleśnictwo (dalej jako: Nadleśnictwo, skarżący, strona, podatnik) wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie cztery skargi na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2014 r., 2015 r., 2016 r. i 2017 r.

Z akt spraw wynika, że Burmistrz decyzjami z dnia "[...]"określił Nadleśnictwu zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości na:

- 2014 r. w wysokości 87.087 zł,

- 2015 r. w wysokości 81.418 zł,

- 2016 r. w wysokości 81.075 zł,

- 2017 r. w wysokości 85.387 zł.

W uzasadnieniach decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że Nadleśnictwo w złożonej deklaracji na podatek od nieruchomości za 2014 r. nie wykazało gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Po przeanalizowaniu treści aktu notarialnego z dnia 30 grudnia 2013 r. organ I instancji stwierdził, iż Nadleśnictwo posiada grunty, na których istnieje infrastruktura energetyczna o powierzchni 74.500 m2. W związku z tym poddał w wątpliwość poprawność danych wykazanych w deklaracji. Nie zgadzając się z argumentacją podatnika, stwierdził, iż zaistniała konieczność wszczęcia z urzędu postępowania podatkowego. W toku postępowania ustalono, że podatnik pozostawał i nadal pozostaje właścicielem gruntów pod liniami energetycznymi, których nie zadeklarował, jako podlegających opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości. Wskutek powyższego wymierzył stronie zobowiązanie od gruntów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, uznając, iż grunty pod liniami napowietrznymi zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej objęte umową ustanowienia służebności przesyłu energii elektrycznej, zdaniem organu I instancji, winny zostać opodatkowane stawką najwyższą jak dla gruntów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.