Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2019 r., sygn. VII SA/Wa 2176/18

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jadwiga Smołucha (spr.), , Sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska, Sędzia WSA Grzegorz Rudnicki, , Protokolant st. ref. Piotr Czyżewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2018 r. znak [...] w przedmiocie sprzeciwu do zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez A. S. (dalej: "skarżący") jest decyzja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego (dalej: "organ odwoławczy", "GINB") z [...] sierpnia 2018 roku, znak: [...], utrzymująca w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] maja 2018 roku, znak: [...], którą to decyzją Wojewoda [...] wniósł sprzeciw w sprawie zgłoszenia przez skarżącego zamiaru wykonania urządzeń melioracji wodnych szczegółowych polegających na budowie zbiornika wodnego małej retencji - zbiornik ziemny otwarty o objętości 25 tys. m3, zapobiegający okresom suszy na własnych polach uprawnych, w miejscowości R., gm. D., na działce o nr ew. [...], obr. [...] R.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Pismem z 4 sierpnia 2016 r. skarżący zgłosił Staroście [...] zamiar wykonania robót budowlanych polegających na budowie zbiornika wodnego małej retencji - zbiornik ziemny otwarty, o objętości 25 tys. m3, zapobiegający okresom suszy na własnych polach uprawnych, w miejscowości R., gm. D., na działce o nr ew. [...], obr. [...].

Decyzją z [...] sierpnia 2016 r. znak: [...] Starosta [...] wniósł sprzeciw w sprawie ww. zgłoszenia.

Decyzją z [...] lutego 2017 r. znak: [...] Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z [...] sierpnia 2016 r. znak: [...].

Wyrokiem z 8 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Bd 426/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy stwierdził nieważność decyzji Wojewody [...] z [...] lutego 2017 r., znak: [...] oraz poprzedzającej ją decyzji Starosty [...] z [...] sierpnia 2016 r., znak: [...]. W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że decyzja Starosty [...] z [...] sierpnia 2016 r. została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości, co zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: "k.p.a.") stanowi przesłankę stwierdzenia jej nieważności. Sąd uznał, że z uwagi na treść i przedmiot zgłoszenia, potwierdzone w odwołaniu, zgodnie z art. 82 ust. 3 pkt 2 Prawa budowlanego właściwy do rozpoznania sprawy był wojewoda. Sąd wskazał również, że pełnienie funkcji retencyjnej nie wyklucza funkcji melioracyjnej, zatem o ile określony w zgłoszeniu zbiornik wodny pełnić ma funkcję określoną w art. 70 ust. 1 Prawa wodnego, to może być urządzeniem melioracji wodnej podstawowej. Sąd zwrócił uwagę, że skarżący konsekwentnie wywodzi funkcję melioracyjną urządzenia, co jednak w toku postępowania nie zostało ani wykazane, ani zweryfikowane przez organy. Gdyby nawet nie stanowiło ono takiego urządzenia, to z pewnością należy zaliczyć go do obiektów służących kształtowaniu zasobów wodnych i korzystaniu z nich w rozumieniu art. 82 ust. 3 pkt 2 in fine Prawa budowlanego. Z tych też względów według sądu właściwym organem administracji architektoniczno-budowlanej pierwszej instancji w sprawie planowanych robót budowlanych, polegających na wykonaniu objętego zgłoszeniem zbiornika wodnego małej retencji (funkcji retencyjnej), jest Wojewoda [...] (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 października 2016r. sygn. II OW 46/16, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 8 lipca 2015r. sygn. II SA/Łd 291/15, dostępne w CBOSA). Sąd wskazał, że starosta winien wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia niejednoznacznego wniosku lub, kierując się treścią zgłoszenia dotyczącego zbiornika wodnego o wskazanej funkcji i rozmiarach jako urządzenia melioracji wodnych, na podstawie art. 65 § 1 k.p.a., niezwłocznie przekazać sprawę do organu właściwego, zawiadamiając o tym wnoszącego podanie. W sytuacji gdy zgłaszający wywodzi, że zamierza wykonać urządzenie melioracji wodnych szczegółowych, które zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 9 Prawa budowlanego nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, organ administracji architektoniczno-budowlanej winien wyjaśnić na podstawie jakich przepisów i dowodów uznał, że objęte zgłoszeniem roboty budowlane nie dotyczą tej kategorii urządzeń i dlaczego. W ocenie sądu skoro formalnie sprawa zgłoszenia nie została przekazana organowi właściwemu, to nie rozpoczął biegu termin jej załatwienia w rozumieniu art. 30 ustawy Prawo budowlane. Sąd wskazał, że ponownie rozpoznając sprawę Starosta [...] winien niezwłocznie przekazać zgłoszenie Wojewodzie [...], zawiadamiając jednocześnie o tym skarżącego. Następnie właściwy organ administracji architektoniczno-budowlanej, po wezwaniu na podstawie art. 30 ust. 5c Prawa budowlanego do uzupełnienia ewidentnych braków zgłoszenia i innych dokumentów (np. pozwolenia wodnoprawnego wraz z operatem wodnoprawnym - art. 122 ust. 1 pkt 3 P.w., projektu budowlanego, ewentualnie orzeczenia właściwego organu czy planowane zamierzenie wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko), powinien rozstrzygnąć uwzględniając ocenę prawną i wskazania wyrażone w uzasadnieniu wyroku. Kwalifikując charakter objętych zgłoszeniem robót budowlanych, polegających na budowie zbiornika wodnego ziemnego małej retencji o objętości 25 tys. m3, po ustaleniu sposobu wykonania, trybu poboru wody do zbiornika i ewentualnych powiązań technologicznych oraz organizacyjnych z innymi instalacjami, organ powinien uwzględnić właściwe przepisy ustaw: Prawo budowlane, Prawo wodne oraz ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska i ocenach oddziaływania na środowisko.