Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 marca 2019 r., sygn. I SA/Wr 1181/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Semiczek, Sędziowie sędzia WSA Piotr Kieres (sprawozdawca), sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska, Protokolant Paweł Poźniak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 marca 2019 r. sprawy ze skargi: B. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za VI/2010 r.: oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. (dalej jako DIAS, Organ II instancji) z [...] września 2018r. nr [...], którą DIAS utrzymał w mocy decyzję z [...] maja 2018 r. nr [...] odmawiającą B. D. (dalej jako: Wnioskodawca, Strona skarżąca, Podatnik) - po wznowieniu postępowania - uchylenia decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] określającej B. D. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za czerwiec 2010 r. w wysokości 77.636,00 zł.

Z akt sprawy wynika, iż Strona skarżąca we wniosku o wznowienie postępowania jako podstawy wznowienia wskazała pkt 1 i 2 § 1 art. 240 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacji podatkowej (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) - dalej jako o.p., tzn. uznała, że dowody, na których podstawie ustalono w decyzji objętej wnioskiem o wznowienie istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe, a także że decyzja objęta wnioskiem została wydana w wyniku przestępstwa. Przesłanki wznowienia miały dotyczyć zakwestionowanego w decyzji ostatecznej odliczenia podatku naliczonego na kwotę 99.180,33 zł z faktury datowanej na 30 czerwca 2010 r. nr 32/2010 o wartości brutto 550.000,00 zł tytułem prowizja wg. Umowy. Faktura była wystawiona przez firmę A. We wniosku o wznowienie powołano wyrok Sądu Apelacyjnego we W. z [...] maja 2014 r. o sygn. akt [...], zmieniający wyrok Sądu Okręgowego w Ś. z [...] września 2013 r. o sygn. akt [...], którym zasądzono solidarnie od S. i M. T. na rzecz Skarżącej kwotę 700.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami. Podniesiono również, że Prokuratura Rejonowa w T. prowadzi śledztwo (pod sygn. [...]) w sprawie podejrzenia popełnienia przestępstwa składania fałszywych zeznań w postępowaniu podatkowym przez S. T. i M. T., w szczególności w kwestii wysokości prowizji za doprowadzenie do podpisania umowy o generalne wykonawstwo hotelu R. w Norwegii. Kontrahenci Strony skarżącej wskazywali na kwotę 550.000,00 zł brutto, podczas gdy w rzeczywistości wynosiła ona 700.000,00 zł brutto. Zeznania miały być nieprawdziwe również w zakresie terminu przekazania faktury VAT z 30 czerwca 2010 r. na kwotę 550.000,00 złotych (czerwiec, a w rzeczywistości lipiec 2010 r.), związku płatności z fakturą, a także kwestii sporządzenie umowy w formie pisemnej. Potwierdzeniem tych okoliczności były wskazywane wyroki Sądów Okręgowego i Apelacyjnego oraz wyrok Sądu Okręgowego we W. o sygn. akt [...] skazujący S. i M. T. za przestępstwo z art. 286 § 1 Kodeksu karnego - polegające na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.