Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 12 marca 2019 r., sygn. II SA/Ol 118/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) Protokolant referent Małgorzata Gaida po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2019 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.

Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096, dalej jako: k.p.a.) w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4 i ust. 1 a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2220, dalej jako: u.ś.r.), po rozpatrzeniu odwołania A. K. od decyzji Wójta Gminy

"[...]" (z upoważnienia którego działała Dyrektor Gminnego Ośrodka Pomocy

Społecznej) z dnia "[...]",

w przedmiocie odmowy ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu

rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki

nad niepełnosprawnym mężem R. K. - utrzymało w mocy zaskarżona decyzję.

Zakwestionowana decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym.

Decyzją z dnia "[...]" organ I instancji odmówił A. K. ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem R. K. W ocenie organu w sprawie nie została spełniona przesłanka uprawniająca do nabycia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego określona w art. 17 ust. 1b u.ś.r., ponieważ niepełnosprawność R. K. istnieje od 38 roku życia, ustalony stopień datuje się od 28sierpnia 2018 r. Ponadto, wątpliwość budzi również istnienie obowiązku alimentacyjnego w stosunku do współmałżonków, który ustawodawca wskazuje jako niezbędny w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r.. Organ wyjaśnił, że choć Kodeks rodzinny i opiekuńczy w art. 27 zobowiązuje oboje małżonków do przyczyniania się zaspokajaniu potrzeb rodziny, którą założyli przez swój związek małżeński to jednak nie może stanowić podstawy, na której organ powinien się oprzeć rozpatrując przedmiotową sprawę. Zdaniem organu realizacja obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny może występować w różnych postaciach m.in.: wykonywanie pracy zarobkowej i dostarczanie rodzinie środków finansowych, prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego, wykonywanie codziennych prac domowych, czy też wychowywanie dzieci. Nie można zatem przyczyniania się do zaspokojenia potrzeb rodziny jednoznacznie utożsamiać z obowiązkiem alimentacyjnym, o którym mowa wart. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, wyraźnie określającego, że obowiązek alimentacyjny obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Organ wskazał, że małżonkowie pomimo obowiązku wzajemnej pomocy nie są jednak osobami pomiędzy którymi istnieje pokrewieństwo.