Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 6 lutego 2019 r., sygn. I SA/Ol 667/18

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski ( sprawozdawca ) Sędziowie sędzia WSA Wojciech Czajkowski asesor WSA Katarzyna Górska Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Niewiadomska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2019r. sprawy ze skargi R. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]"., nr "[...]" w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2018r. 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz strony skarżącej kwotę 2107 zł (dwa tysiące sto siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Prezydent wymierzył Z i R. W. podatek od nieruchomości za 2018 r. w wysokości 11.747 zł, przyjmując do podstawy opodatkowania:

- grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 4.289 m2,

- budynek związany z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 369,94 m2,

- budowlę związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej o wartości 150 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że podatnicy są współwłaścicielami działek gruntu w O o numerach ewidencyjnych "[...]" sklasyfikowanych jako inne tereny budowlane (Bi). Działka o nr "[...]" jest zabudowana budynkiem przemysłowym. Znajdują się na niej również budowle, tj. ogrodzenie i dwie bramy wjazdowe. W ocenie organu, nieruchomości są związane z działalnością gospodarczej prowadzoną przez R.W pod firmą W. Nie stwierdzono przy tym, by w odniesieniu do budynku wydana została decyzja ostateczna organu nadzoru budowlanego, o której mowa w art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (j.t. Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 ze zm.), na podstawie której trwale wyłączono budynek z użytkowania.

Powyższa decyzja organu I instancji została utrzymana w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia "[...]" r. Organ II instancji nie podzielił stanowiska podatników, że budynek o numerze ewidencyjnym "[...]" winien zostać opodatkowany według stawki dla budynków pozostałych wobec braku możliwości wykorzystania go do prowadzenia działalności gospodarczej z uwagi na katastrofalny stan techniczny, przeznaczenie do rozbiórki oraz trwałe wyłączenie z użytkowania, a także z uwagi na to, że w poprzednich latach budynek było opodatkowany według stawki dla budynków pozostałych z uwagi na kryterium "względów technicznych".