Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 lutego 2019 r., sygn. II SA/Gd 781/18

Prawo miejscowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Asesor WSA Magdalena Dobek-Rak Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Anna Rusajczyk po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2019 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 6 marca 2018 r., nr [...] w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Prokurator Rejonowy (dalej jako Prokurator lub skarżący) wniósł skargę na uchwałę Rady Gminy z dnia 6 marca 2018 r., nr XXXVII/347/2018, w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami oraz zapobieganiu bezdomności zwierząt na terenie Gminy w roku 2018.

Zaskarżonej uchwale zarzucił rażące naruszenie art. 4 i art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1523 ze zm., dalej jako u.o.a.n.) oraz art. 40 i art. 42 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm., dalej jako u.s.g.) poprzez brak publikacji uchwały w Dzienniku Urzędowym Województwa, mimo że stanowi ona akt prawa miejscowego.

W konsekwencji Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały w całości.

W ocenie Prokuratora uchwała stanowi akt prawa miejscowego i jako taka winna podlegać ogłoszeniu. Zawiera bowiem przepisy powszechnie obowiązujące. Jej treść stanowią normy i zasady postępowania w określonych sytuacjach, których realizacja stanowi zadania własne gminy. Wskazał, że program, obok postanowień o charakterze indywidualno-konkretnym, zawiera także postanowienia o charakterze generalno-abstrakcyjnym.

Według skarżącego uchwalony program jest powszechnie obowiązujący, skierowany do nieokreślonego kręgu odbiorców realizujących zadania w zakresie opieki nad bezdomnymi zwierzętami oraz zapobiegania bezdomności zwierząt, a zatem uchwała stanowi akt prawa miejscowego. W ocenie skarżącego, skutkiem uznania uchwały za akt prawa miejscowego jest konieczność jej ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym, stosownie do treści art. 13 pkt 2 u.o.a.n., przy czym publikacja aktu jest niezbędnym warunkiem jego wejścia w życie.