Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 lutego 2019 r., sygn. II SA/Gd 808/18

Prawo miejscowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok (spr.) Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2019 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi Prokuratora na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 26 lutego 2018 r. nr [...] w sprawie określenia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy na 2018 rok stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Prokurator Rejonowy wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Miejskiej nr XXVI/201/2018 z dnia 26 lutego 2018 r. w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy.

Zaskarżonej uchwale zarzucono istotne naruszenie przepisów prawa, tj. art. 4 i art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (t.j.: Dz.U. z 2017 r. poz. 1523), dalej jako u.o.a.n., oraz art. 40 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j.: Dz.U. z 2018 r. poz. 994 ze zm.), dalej zwana u.s.g., poprzez zaniechanie publikacji uchwały w Dzienniku Urzędowym Województwa, pomimo że jest ona aktem prawa miejscowego, gdyż zawiera normy o charakterze generalno-abstrakcyjnym.

Ponadto Prokurator zarzucił uchwale naruszenie art. 11a ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.j.: Dz.U. z 2017 r., poz. 1840 ze zm.), zwanej dalej u.o.z., gdyż w § 12 Programu nie wskazano podmiotów upoważnionych do wykonywania zabiegów sterylizacji i kastracji zwierząt i usypiania ślepych miotów.

W świetle tych zarzutów wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości.

Uzasadniając skargę Prokurator stanął na stanowisku, że zaskarżona uchwała ma zróżnicowany charakter normatywny, gdyż zawiera normy o mieszanym abstrakcyjno-konkretnym charakterze. Zdaniem skarżącego obok postanowień indywidualno-konkretnych zawiera ona również postanowienia o charakterze generalno-abstrakcyjnym, np. § 5 ust. 4 stanowi o współpracy z organizacjami społecznymi, a § 7 ust. 2, 3 i § 9 ust. 1 Programu mówi o lekarzach weterynarii. W konsekwencji abstrakcyjność (wielokrotność zastosowania) połączona z generalnym charakterem jest wręcz wpisana w istotę programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi. Jednocześnie zawiera on szereg konkretnych jednostkowych uregulowań skierowanych do jednoznacznie określonych podmiotów.