Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 26 lutego 2019 r., sygn. I SA/Bd 427/18

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Mirella Łent Sędziowie: sędzia WSA Leszek Kleczkowski (spr.) sędzia WSA Tomasz Wójcik Protokolant: starszy sekretarz sądowy Marcin Frydrych po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2019 r. sprawy ze skargi A. I. sp. z o. o. w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. na rzecz A. I. sp. z o. o. w B. kwotę 1017 zł (tysiąc siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]. Burmistrz K. określił skarżącej wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2016r. w kwocie [...]zł.

W złożonym odwołaniu spółka stwierdziła, że zobowiązanie w podatku od nieruchomości określone zostało niezgodnie z prawem. Podniosła, że jest współwłaścicielem 1/20 udziału w nieruchomości położonej w T. , działki ewidencyjne nr [...] i [...]. Zaznaczyła, że nie prowadzi na przedmiotowej nieruchomości żadnej działalności gospodarczej.

Decyzją z dnia [...]. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ wskazał na przepisy mające zastosowanie w sprawie, tj. art. 1a ust. 1 pkt 3 i ust. 2a, art. 2 ust. 1 i 2, art. 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, art. 4 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: "u.p.o.l."). Organ podał, że w aktach znajduje się informacja uproszczona z rejestru gruntów, która stanowi dowód w sprawie i potwierdza prawidłowość ustaleń Burmistrza K., co do właścicieli, powierzchni oraz klasyfikacji gruntów przedmiotowej nieruchomości. Powołując się na treść art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, SKO wskazało, że organy podatkowe, ustalając wysokość zobowiązań w podatku od nieruchomości, nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy wymiaru podatku, niż dane wskazane w ewidencji. Odnosząc się do kwestii związku nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą, organ stwierdził, że o tym, czy dana nieruchomość pozostaje związana z działalnością gospodarczą nie przesądza to, czy działalność gospodarcza jest w danym obiekcie rzeczywiście prowadzona, ale to, czy jest w posiadaniu przedsiębiorcy. Sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę nieruchomości skutkuje tym, że budynek, budowla i grunty są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i podlegają opodatkowaniu według najwyższych stawek podatkowych. Mając powyższe na uwadze organ stwierdził, że Burmistrz K. prawidłowo wydał decyzję o podatku od nieruchomości, gdyż przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych umożliwiają orzekanie o najwyższych stawkach podatku z racji samego faktu posiadania nieruchomości przez spółkę. Ponieważ jest to zobowiązanie solidarne, a zatem nie ma znaczenia czy podatek ten zostanie uiszczony przez spółkę, czy też przez drugiego współwłaściciela nieruchomości.