Wyrok WSA w Opolu z dnia 22 listopada 2018 r., sygn. II SA/Op 73/18

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska - spr. Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia NSA Jerzy Krupiński Protokolant St. inspektor sądowy Grażyna Jankowska-Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2018 r. sprawy ze skargi L. S. na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia 15 grudnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez L. S. (dalej zwanego również skarżącym) jest decyzja Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu (dalej w skrócie: OWINB) z dnia 15 grudnia 2017 r., nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w powiecie prudnickim (dalej w skrócie: PINB) z dnia 31 października 2017 r., nr [...], nakazującą skarżącemu rozbiórkę wiaty stalowej o powierzchni zabudowy ok. 87 m², zlokalizowanej w [..] przy ul. [...], dz. nr a i b, k.m. [...].

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2014 r., sygn. akt II SA/Op 505/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uchylił decyzję OWINB z dnia 12 września 2013 r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję PINB z dnia 29 lipca 2013 r., nr [...], którą organ nakazał, na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623, z późn. zm. [na dzień wydania zaskarżonej obecnie decyzji - Dz. U. z 2017 r. poz. 1332, z późn. zm.]), zwanej dalej Prawem budowlanym, rozbiórkę trzech nielegalnie istniejących obiektów budowlanych zlokalizowanych na terenie A przy ul. [...] w [...], przeznaczonych do czasowego użytkowania w trakcie realizacji robót budowlanych, tj. wiaty o powierzchni zabudowy ok. 110 m² zlokalizowanej na działkach nr a i b, wiaty o powierzchni zabudowy ponad 80 m² zlokalizowanej na działkach nr a i b, wiaty o powierzchni zabudowy ponad 80 m² zlokalizowanej na działkach c i b k.m. [...], obręb [...], [...]. W uzasadnieniu wyroku, przedstawiając przebieg postępowania, Sąd podał m.in., że decyzją z dnia 6 grudnia 2005 r., nr [...], Starosta [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił L. S. - A pozwolenia na budowę obejmującego: w etapie I dobudowę hali produkcyjnej do istniejącej hali drukarni; w etapie II budowę części administracyjno-socjalnej. Decyzją z dnia 5 sierpnia 2008 r., nr [...] - na wniosek skarżącego - PINB udzielił pozwolenia na użytkowanie etapu I ww. inwestycji. Natomiast pismem z dnia 15 stycznia 2013 r., skarżący zawiadomił PINB w powiecie prudnickim o zakończeniu budowy obejmującej etap II tej inwestycji i wniósł o udzielenie pozwolenia na użytkowanie inwestycji. Sąd wskazał też, że organy zgodnie uznały, iż stwierdzone - po wniesieniu wniosku przez inwestora o pozwolenie na użytkowanie obiektu - nieusunięcie z terenu budowy trzech wiat, wzniesionych na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 24 Prawa budowlanego, stanowi nieuporządkowanie terenu, określone w art. 59a ust. 2 pkt 5 tej ustawy, co uzasadnia przyjęcie, iż wiaty te istnieją nielegalnie i dlatego należało nakazać ich rozbiórkę w trybie art. 51 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego. Stosownie do tego Sąd dostrzegł, że inwestycję, której dotyczyła obowiązkowa kontrola, realizowano jako II etap budowy na podstawie decyzji Starosty [...] z dnia 6 grudnia 2005 r. o pozwoleniu na budowę, którą nałożono na inwestora obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie. W decyzji tej nie został jednak określony okres użytkowania obiektów przeznaczonych do czasowego użytkowania w trakcie realizacji robót budowlanych. Ponadto sporne wiaty skarżący wzniósł po wydaniu tej decyzji, bez pozwolenia i zgłoszenia, korzystając z uprawnień wynikających z art. 30 w zw. z art. 29 ust. 1 pkt 24 Prawa budowlanego. Dlatego też, dokonując kontroli legalności decyzji nakazującej rozbiórkę trzech obiektów wybudowanych do czasowego użytkowania (wiat), dostrzec należało rolę i cel tych obiektów. Co do zasady, obiekty przeznaczone do czasowego użytkowania powinny zostać usunięte z dniem, kiedy został zrealizowany cel, w związku z którym zostały wzniesione. Określając ten termin należy mieć na względzie, że jeśli okres ich użytkowania nie został określony w decyzji o pozwoleniu (w trybie art. 36 ust.1 pkt 2 Prawa budowlanego), to w przypadkach wymienionych w art. 55 Prawa budowlanego, kiedy wymagane jest pozwolenie na użytkowanie, o zakończeniu budowy można mówić dopiero po uzyskaniu ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, a o zakończeniu budowy nie może świadczyć ostateczna decyzja o odmowie udzielenia pozwolenia na budowę. Sąd uwzględnił w tym wyroku, że w dacie wydawania decyzji o nakazie rozbiórki przez organ pierwszej instancji postępowanie wszczęte wnioskiem skarżącego o pozwolenie na użytkowanie nie było zakończone wymaganą ostateczną decyzją udzielającą pozwolenia na użytkowanie. Wbrew stanowisku organów obu instancji, nie nastąpiło zatem zakończenie budowy II etapu (objętego wnioskiem o pozwolenie na użytkowanie). Tym samym brak było podstaw do uznania spornych wiat za nielegalnie istniejące na terenie budowy i w związku z tym wydania nakazu ich rozbiórki. Sąd wskazał, że w tej sprawie tylko stwierdzenie faktu zakończenia budowy, po uzyskaniu ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, pozwoli organowi - w przypadku funkcjonowania spornych wiat - na wszczęcie postępowania i rozstrzyganie w przedmiocie nakazu rozbiórki w trybie art. 51 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego. Skoro natomiast nie nastąpiło zakończenie budowy części administracyjno-socjalnej, jako II etapu budowy, to organ bezpodstawnie uznał, że trzy wiaty, jako obiekty przeznaczone do czasowego użytkowania, istnieją nielegalnie. W takich okolicznościach nie było podstaw do zobowiązywania skarżącego do dokonania rozbiórki wiat, czyli zastosowania art. 51 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 51 ust. 7 Prawa budowlanego. W rozpoznawanej sprawie również nie mógł mieć żadnego znaczenia i zastosowania przepis art. 59 ust. 2 pkt 5 Prawa budowlanego. Dokonując takiej oceny, Sąd uwzględnił przy tym znany mu z urzędu fakt, że akty organów w sprawie kary za nieprawidłowości stwierdzone w wyniku kontroli budowy oraz dotyczące odmowy udzielenia pozwolenia na użytkowanie były przedmiotem odrębnej oceny Sądu i zostały uchylone wyrokami z dnia 10 października 2013 r., o sygn. akt: II SA/Op 328/13 i II SA/Op 327/13.