Wyrok WSA w Krakowie z dnia 27 listopada 2018 r., sygn. I SA/Kr 742/18

Podatek od towarów i usług

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia: WSA Urszula Zięba Sędziowie: WSA Grażyna Firek WSA Piotr Głowacki (spr.) Protokolant st. sekretarz: Iwona Sadowska - Białka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2018 r. sprawy ze skarg S. Sp. z o.o. w C. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 8 maja 2018 r. Nr [...] , [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec i lipiec 2014 r - s k a r g i o d d a l a -

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. decyzjami z dnia 28.12.2017r. nr [...], [...] i Nr [...], [...] określił wobec S. Sp. z o.o. w C. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za marzec i lipiec 2014r.

Rozstrzygnięcia te zapadły wobec stwierdzenia, że za marzec 2014r. spółka dokonała zaewidencjonowania sześciu, a za lipiec 2014r. pięciu faktur, wystawionych przez P. P. K. w S. K., będących tzw. "pustymi" fakturami. Organ wskazał w uzasadnieniach na szczegółowo przeprowadzone postępowanie oraz dowody, dokonując oceny prawnej ustalonego stanu faktycznego.

Od powyższych decyzji podatnik wniósł odwołania, zarzucając naruszenie:

- art. 120, art. 121, art. 122, art. 123, art. 124 w związku z art. 180 § 1, art. 187 § 1, art. 191, art. 197 § 1, art. 200 § 1, oraz art. 210 § 1 pkt 4 i pkt 6 Ordynacji podatkowej poprzez:

a) zaniechanie sporządzenia prawidłowego tj. spełniającego wymogi stawiane przez przepisy uzasadnienia wydanych decyzji, w szczególności przez zaniechanie wskazania w uzasadnieniu konkretnych faktów prawotwórczych oraz dowodów, w tym ich oceny,

b) dowolną, arbitralną i jedynie wybiórczą (a nie swobodną) ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, nie uwzględnienie istotnych okoliczności faktycznych sprawy oraz dowodów zalegających w aktach,

c) zaniechanie ze strony organu podjęcia działań mających na celu wszechstronne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy i tym samym prowadzenie postępowania w sposób sprzeczny z dyspozycją przepisu art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej nakazującą organom podatkowym podejmowanie działań mających na celu pogłębianie zaufania podatnika do organów państwa, jak również rażące naruszenie wyrażonej w art. 124 Ordynacji podatkowej zasady przekonywania, nakazującej wyjaśnienie stronie zasadności przesłanek, którymi kierował się przy załatwianiu indywidualnej sprawy.