Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 listopada 2018 r., sygn. II SA/Gd 453/18
Planowanie przestrzenne
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok (spr.) Sędziowie: Asesor WSA Magdalena Dobek-Rak Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Szczepkowska po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2018 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi S. K. na uchwałę Rady Gminy z dnia 31 stycznia 2018 r., nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.
Uzasadnienie
S. K., działając na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994 ze zm.) - dalej: "u.s.g.", wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na uchwałę Rady Gminy L. nr [...] z dnia 31 stycznia 2018 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (obszaru położonego w południowo-wschodniej części obrębu geodezyjnego S.), zaskarżając ją w całości. Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie:
1. art. 9 ust. 1 i 4, art. 15 ust. 1 oraz 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r.
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073 ze zm.) - dalej: "u.p.z.p.", poprzez sporządzenie zaskarżonej uchwały w oderwaniu od postanowień studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy L. oraz zaniechanie faktycznej i rzeczywistej oceny zgodności projektu planu z tym studium, a w miejsce tego dokonanie oceny pozornej, niezachowanie zasady zgodności ustaleń planu z ustaleniami studium, o której mowa
w art. 15 ust. 1 u.p.z.p., oraz zasady nienaruszania ustaleń obowiązującego studium,
o której mowa w art. 20 ust. 1 u.p.z.p., ustaleniami planu miejscowego;
2. art. 64 ust. 3 Konstytucji RP, art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.) - dalej: "k.c.", w zw. z art. 6 ust. 1 i 2 u.p.z.p. poprzez bezprawne oraz nieuzasadnione względami interesu publicznego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości skarżącego, poprzez oznaczenie w zaskarżonej uchwale południowej części nieruchomości skarżącego jako teren rolny, uniemożliwiając tym samym przeznaczenie nieruchomości na jakąkolwiek zabudowę; poprzez przekroczenie przez organ przysługującego mu władztwa planistycznego