Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 28 listopada 2018 r., sygn. I SA/Gd 967/18

Podatkowe postępowanie

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska, Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Dorota Kotlarek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 28 listopada 2018 r. sprawy ze skargi ABC S. A. z siedzibą w na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w z dnia 6 kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od nieruchomości za 2016 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Stan sprawy przedstawia się następująco:

Decyzją z dnia 11 października 2017 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy dnia 16 czerwca 2017 r. odmawiającej "A" S.A. z siedzibą w W. stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2016 r.

W odwołaniu od tej decyzji spółka wyjaśniła, że na terenie Gminy posiada majątek, stanowiący infrastrukturę towarzyszącą dla farmy wiatrowej "(...)", tj. linię kablową, w tym częściowo położoną w kanalizacji kablowej. Infrastruktura ta związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą polegającą na wytwarzaniu energii elektrycznej w ramach farmy i stanowi przedmiot opodatkowania. Prace budowlane związane z jej położeniem zakończyły się w listopadzie 2015 roku, jednak w związku z koniecznością rozliczenia całości inwestycji związanej z wybudowaniem farmy, wartość infrastruktury znana była dopiero w momencie zakończenia rozliczenia, w związku z czym została ujęta w rejestrze środków trwałych w maju 2016 roku (amortyzacja podatkowa rozpoczęła się od 1 czerwca 2016 roku).

W ocenie spółki owa linia kablowa powinna podlegać opodatkowaniu dopiero od dnia 1 stycznia 2017 roku. Zwróciła się więc z wnioskiem o zwrot wypłaconego z tego tytułu podatku. W decyzji z 16 czerwca 2017 roku Wójt Gminy nie zgodził się ze stanowiskiem spółki, zaznaczając iż obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości powstał z dniem 1 stycznia 2016 roku. Decyzja ta winna zostać uznana za nieważną, bowiem została wydana z rażącym naruszeniem art. 6 ust. 2 w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r. poz. 849), zwanej dalej "u.p.o.l." z zw. z art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. 2017, poz. 201), zwanej dalej "O.p." i art. 84 oraz 217 w zw. z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. nr 78 poz. 483, dalej: "Konstytucja RP"), art. 4 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. oraz art. 5 O.p. a także art. 122 w zw. z art. 187 § 1 i art. 191 O.p. oraz art. 247 § 1 pkt 2 i 3 O.p.