Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 12 września 2018 r., sygn. I SA/Go 270/18

Inne

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Niedzielski Sędziowie Sędzia WSA Dariusz Skupień (spr.) Asesor WSA Zbigniew Kruszewski Protokolant sekretarz sądowy Danuta Chorabik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 września 2018 r . sprawy ze skargi S.B. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności rolnośrodowiskowej na rok 2010 oddala skargę.

Uzasadnienie

S.B. złożył skargę na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] grudnia 2017r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności rolnośrodowiskowej na rok 2010.

Z akt wynika następujący stan sprawy.

Kierownik BP ARiMR wydał w dniu [...] grudnia 2017 r. decyzję, którą odmówił przyznania S.B. płatności rolnośrodowiskowej (PROW 2007-2013) na rok 2010. Uzasadniając odmowę wskazał, że wnioskodawca, nie jest rolnikiem albowiem nie prowadził w roku 2010 działalności rolniczej oraz nie był posiadaczem działek gruntu rolnego deklarowanych we wniosku o przyznanie płatności rolnośrodowiskowej na rok 2010r. Jak wskazał organ, zgromadzony w sprawie materiał dowodzi, że zgłoszone do płatności grunty wchodziły w skład jednego, dużego i spójnego gospodarstwa rolnego, w rzeczywistości należącego do M.W. i przez niego zarządzanego, sztucznie podzielonego i zgłaszanego do płatności oddzielnie przez fikcyjnych użytkowników, zarejestrowanych jako odrębni producenci rolni, celem pozyskania maksymalnych kwot płatności w ramach pomocy finansowej udzielanej przez ARiMR. Gdyby bowiem, ww. działki rolne zgłosił ich faktyczny posiadacz tj. M.W., to nigdy nie zakwalifikowałyby się one w całości do przyznania płatności ze względu na przekroczenie powierzchni 300 hektarów lub spowodowałyby zmniejszenie płatności ze względu na zastosowanie stawek degresywnych. Organ ustalił, że M.W. rozdzielał je na podstawie fikcyjnych umów (kupna lub dzierżawy) pomiędzy znajomych lub obecnych czy byłych pracowników firmy A należącej do niego, tak by powierzchnia działek na każdą z nich nie przekraczała 50 hektarów, a następnie każdy z tych podmiotów zgłaszał je do płatności. Organ zauważył przy tym, że ww. działki zlokalizowane są w bezpośrednim sąsiedztwie i stanowić mogą zorganizowaną całość. Ustalił też, że ww. podmioty przekazywały otrzymane dofinansowania M.W.. On też posiadał całą dokumentację dotyczącą wniosków o przyznanie płatności dla tych osób i nadzorował ich wypełnianie, podpisywanie i składanie. Jak ustalono, wnioski o przyznanie płatności przygotowywane były przez wyznaczonego przez M.W. pracownika - M.C. lub K.S., i wysyłane zazwyczaj za pośrednictwem Poczty Polskiej. Daty i treść dokumentów składanych przez wnioskodawców i pełnomocników były niejednokrotnie tożsame, np. umowa przejęcia gospodarstwa, wniosek o wznowienie postępowania, zażalenia, itd. Ponadto, M.W. był w posiadaniu faksymili wszystkich osób wśród których sztucznie podzielił swoje gospodarstwo rolne.