Wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 lipca 2018 r., sygn. III SA/Kr 311/18

Pomoc społeczna

|Sygn. akt III SA/Kr 311/18 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 10 lipca 2018 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Maria Zawadzka, Sędziowie: WSA Hanna Knysiak-Sudyka, WSA Ewa Michna (spr.), Protokolant: Tomasz Famulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2018 r., spraw ze skarg S. B. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 29 stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego, nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego I. skargi oddala; II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - na rzecz radcy prawnego D. M. - K. Kancelaria Radcy Prawnego ul. [...] w K kwotę 720 (siedemset dwadzieścia złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.

Uzasadnienie

Wyrokami z 7 czerwca 2017 r.: III SA/Kr 121/17, III SA/Kr 122/17, III SA/Kr 123/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił trzy decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z [...] 2016 r. oraz poprzedzające je decyzje Burmistrza Miasta z [...] 2016 r., którymi odmówiono skarżącemu S. B. przyznania zasiłków: celowego, okresowego i stałego.

Zdaniem Sądu organ uznając, że skarżący zataja dochody wyprowadził błędne wnioski z faktu istnienia dysproporcji między udokumentowaną przez skarżącego wysokością dochodu (renty) a jego sytuacją majątkową. Organ przekroczył granice uznania administracyjnego, dopuścił się naruszenia zarówno przepisów postępowania (art. 7, art. 77 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego), jak i prawa materialnego (art. 11 ust. 2 i art. 12 ustawy o pomocy społecznej) i w konsekwencji niezasadnie odmówił skarżącemu wnioskowanej pomocy. Sąd zaznaczył, że odmowa przyznania świadczenia nie wiąże się automatycznie ze stwierdzeniem dysproporcji pomiędzy udokumentowaną wysokością dochodu, a sytuacją majątkową osoby lub rodziny. Dysproporcja ta musi bowiem dodatkowo wskazywać, że posiadane przez osobę lub rodzinę własne zasoby pozwalają na samodzielne przezwyciężenie trudnej sytuacji życiowej. Ustawa podaje, że takimi zasobami są w szczególności znaczne zasoby finansowe, wartościowe przedmioty majątkowe czy nieruchomości. Takich szczególnych "zasobów" nie stwierdzono w przypadku skarżącego. Jedyne ustalenia dotyczyły nadpłaty w spłacie mediów czy posiadania dużej ilości jedzenia oraz leków. Sąd podzielił pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 stycznia 2006 r., I OSK 830/05, że nadpłaty w Spółdzielni Mieszkaniowej, nie można uznać za posiadanie znacznych zasobów finansowych, świadczących o istnieniu dysproporcji pomiędzy udokumentowaną wysokością dochodu, a sytuacją majątkową skarżącego, uzasadniającą odmowę przyznania świadczeń z pomocy społecznej. Dla zastosowania przepisu art. 12 ustawy o pomocy społecznej nie było zatem wystarczające jedynie wskazanie na generowane przez skarżącego nadpłaty w czynszu, energii elektrycznej oraz gazu oraz posiadanie dużych ilości leków i jedzenia. Nie można było nadto uznać, że skarżący, nie ujawniając wysokości zobowiązań z tytułu mediów i kwoty nadpłat nie współpracował z pracownikami socjalnymi w rozumieniu art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, gdyż brak współpracy w rozumieniu tego przepisu oznacza brak aktywności strony w kierunku poprawy jej sytuacji materialnej, nie zaś trudności w ustaleniu faktów przez organ. Ponownie rozpoznając sprawę, organ pierwszej instancji miał uzupełnić materiał dowodowy, w szczególności w zakresie posiadanych przez skarżącego nadpłat, a następnie miał ocenić go z punktów widzenia art. 11 ust. 2 i 12 ustawy o pomocy społecznej, mając na względzie przedstawioną w niniejszym uzasadnieniu wykładnię tych przepisów.