Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 czerwca 2018 r., sygn. IV SA/Wr 217/18

Inspekcja sanitarna

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków Sędziowie Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn (spr.) Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski Protokolant starszy inspektor sądowy Jolanta Pociejowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 22 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi K. Ś. na decyzję D. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Decyzją z [...]r. (Nr[...]) D. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny (dalej jako "organ) utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...]r. (Nr[...]) o braku podstaw do stwierdzenia u K. Ś. (dalej jako "skarżąca") choroby zawodowej w postaci przewlekłego zapalenia nadkłykcia kości ramiennej.

W motywach decyzji organ wyjaśnił, że postępowanie w sprawie zostało wszczęte z urzędu na skutek zgłoszenia dokonanego przez skarżącą. W toku postępowania wyjaśniającego ustalono, że skarżąca była zatrudniona u wielu pracodawców, jednak najistotniejsze z pozycji dokonywanych ustaleń jest zatrudnienie w Urzędzie [...](w okresie od 26 VIII 1981 r. do 25 V 1997 r.) na stanowisku ekspedient-dzielacz. Od 1997 r. skarżąca pozostawała na rencie, pracując dorywczo i krótkookresowo w różnych miejscach jako sprzątaczka, pracownik porządkowy, pracownik gospodarczy, kolporter, ankieter, pracownik wykonujący pracę nakładczą. Na krótko skarżąca wróciła też do pracy ekspedienta w [...](okres od 2 VIII 2007 r. do 1 XI 2009 r.). W dalszej części organ wyjaśnił, że sporządzone zostały oceny narażenia zawodowego na wszystkich stanowiskach pracy skarżącej, zaś skarżąca została poddana badaniom i ocenie lekarskiej w kierunku stwierdzenia jednostki chorobowej oraz jej ewentualnego związku z wykonywaną pracą. Orzeczenia lekarskie, zarówno jednostki orzeczniczej I jak i II stopnia, stwierdziły jednak brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. I tak, dnia 23 VI 2016 r. lekarz D. Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy we Wrocławiu, orzeczeniem lekarskim nr[...], stwierdził brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej u skarżącej. Jednostka orzecznicza I stopnia diagnostycznego wyjaśniła, że "Na podstawie oceny narażenia zawodowego i stanu klinicznego uważamy, że nie ma podstaw do rozpoznania choroby zawodowej - przewlekłe zapalenie nadkłykcia kości ramiennej z powodu braku typowego narażenia i braku podstaw do klinicznego rozpoznania choroby. Za przyczynę podawanych przez pacjentkę dolegliwości uważamy w chwili obecnej wielostawowe zmiany zwyrodnieniowo-zniekształcające, wielopoziomową dyskopatię odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa z przewlekłym zespołem bólowym, stan po przebytym krwotoku podpajęczym (1996 r.)". W orzeczeniu zwrócono również uwagę, że w okresie pracy na stanowisku ekspedient-dzielacz skarżąca nie wykonywała ruchów wymagających zgięcia dłoniowego lub grzbietowego dłoni w nadgarstku poza pozycją neutralną +/- 45 stopni. Nie wykonywała prac wymagających zaciśnięcia dłoni na narzędziu lub użycia siły chwytu palców. Prawą ręką wykonywała szybkie ruchy zgięcia dłoniowego i grzbietowego dłoni w zakresie pozycji neutralnej z użyciem niewielkiej siły dla uchwycenia listu. Tak wykonywana praca nie obciążała nadmiernie nadgarstka w sposób, który doprowadza do wzrostu ciśnienia w kanale nadgarstka i ucisku nerwu pośrodkowego poprzez wzrost napięcia więzadła poprzecznego lub, który doprowadziłby do przewlekłych zmian zapalnych pochewek ścięgien zginaczy palców i wtórnie spowodował wzrost ciśnienia w kanale nadgarstka. Także lekarz Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. - na skutek wniosku skarżącej o ponowne badanie - orzeczeniem lekarskim z [...] r. (nr[...]) stwierdził brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Jednostka orzecznicza II stopnia diagnostycznego oświadczyła, że: "Biorąc pod uwagę ocenę sposobu wykonywania pracy i brak narażenia zawodowego stwarzającego ryzyko powstania entezopatii nadkłykci kości ramiennej, uwzględniając aktualne przedmiotowe badanie ortopedyczne, jak i dane z dostępnej dokumentacji medycznej, wskazujące na brak klinicznych objawów zapalenia nadkłykci kości ramiennej - nie znajdujemy do rozpoznania u badanej przewlekłej choroby układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy pod postacią zapalenia nadkłykcia kości ramiennej". Dodatkowo, w piśmie z dnia 7 II 2017 r., jednostka orzecznicza II stopnia stwierdziła, że na zajmowanych przez skarżącą stanowiskach nie występowało nadmierne obciążenie układu ruchu czy obwodowego układu nerwowego w zakresie kończyn górnych ruchami monotypowymi, które stwarzały ryzyko rozwoju rozpatrywanej jednostki chorobowej. Mając na względzie takie orzeczenia lekarskie, organ rozstrzygnął ostatecznie o braku podstaw do stwierdzenia u skarżącej choroby zawodowej w postaci przewlekłego zapalenia nadkłykcia kości ramiennej. W ocenie organu, zebrany materiał dowodowy nie budził zastrzeżeń, bowiem orzeczenia lekarskie sporządzone zostały w sposób obiektywny i przekonujący. Jednocześnie dokonane w postępowaniu ustalenia jednoznacznie wykluczyły istnienie u skarżącej jednostki chorobowej w postaci przewlekłego zapalenia nadkłykcia kości ramiennej jak i wystąpienie narażenia zawodowego, co obligowało do niestwierdzania choroby zawodowej.