Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 29 maja 2018 r., sygn. II SA/Ol 297/18

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Chybicki Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2018 r. sprawy ze skargi J. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" wydaną przez Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych, Wychowawczych i Funduszu Alimentacyjnego w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w B., działającą z upoważnienia Burmistrza Miasta B., odmówiono J. R. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, wnioskowanego na K. A. W uzasadnieniu podano, że J. R. jest siostrą K. A., która jest osobą wymagającą opieki, gdyż orzeczeniem Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w E. z dnia "[...]" została zaliczona do znacznego stopnia niepełnosprawności bezterminowo, a jej niepełnosprawność powstała od urodzenia. Zostały zatem spełnione warunki zawarte w art.17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2017r. poz. 1952 ze zm., dalej jako: u.ś.r.). Wskazano, że wnioskodawczyni jest osobą bezrobotną, a jej ostatnie zatrudnienie trwało do 29 lutego 2016r. W chwili obecnej wnioskodawczyni nie podejmuje zatrudnienia, ani innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad siostrą, a ponadto wnioskodawczyni oświadczyła, że w przypadku pojawienia się propozycji pracy spełniającej jej oczekiwania i tak nie skorzystałaby z niej, ponieważ nie zostawiłaby siostry oraz nie ma nikogo, kto mógłby ją zastąpić. Ustalono że, matka wnioskodawczyni w chwili obecnej nie legitymuje się orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności, lecz do dnia 30 kwietnia 2013r. legitymowała się umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, a w chwili obecnej jest na emeryturze, w związku z czym orzeczenie o stopniu niepełnosprawności jest jej niepotrzebne. Jednakże wnioskodawczyni oświadczyła, że matka jest chora i jej dolegliwości oraz przebyte urazy uniemożliwiają jej zajmowanie się siostrą, na dowód czego dołączyła kserokopie dokumentacji medycznej. Podała także, że ojciec jest na emeryturze, ale nie może sprawować opieki, ponieważ rodzice są po rozwodzie, a ponadto był on karany. Mieszka sam i nie są od niego zasądzone alimenty, gdyż ojciec nie płaciłby za mieszkanie, a długi przeszłyby na wnioskodawczynię, w związku z czym jedno zaprzecza drugiemu. Wskazano, że w tych okolicznościach w ocenie organu nie są spełnione ustawowe przesłanki uprawniające do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Wyjaśniono przy tym, że organowi jest znany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, na który powoływała się wnioskodawczyni, ale zapadł on w indywidualnej sprawie, różniącej się od stanu faktycznego wnioskodawczyni.