Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 maja 2018 r., sygn. I SA/Bk 169/18

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Zalewski, Sędziowie sędzia WSA Andrzej Melezini, sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 maja 2018 r. sprawy ze skargi "D." J. W., D. W. Spółka jawna w S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od maja do grudnia 2013 roku oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik P. Urzędu Celno-Skarbowego w B. decyzją z dnia [...] września 2017 r. dokonał D. Spółce jawnej w S. (dalej powoływana także jako skarżąca Spółka) odmiennego rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiące od maja do grudnia 2013 r., aniżeli zadeklarowano w kontrolowanych okresach. Organ zakwestionował skarżącej Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego: z faktur VAT w łącznej kwocie [...] zł. wystawionych przez L. Sp. z o.o. oraz z faktur VAT w łącznej kwocie [...] zł wystawionych przez F. Sp. z o.o. Zdaniem organu, zakwestionowane faktury nie odzwierciedlały opisanych w nich zdarzeń gospodarczych, tj. dostaw oleju napędowego.

Od powyższej decyzji Spółka złożyła odwołanie wnosząc o jej uchylenie i umorzenie postępowania w sprawie.

Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie przepisów postępowania podatkowego, tj. art. 121, art. 122, art. 181, art. 187 oraz art. 191 i art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej, gdyż organ podatkowy błędnie ustalił stan faktyczny, nie zebrał całego materiału dowodowego, dokonał dowolnej oceny zebranego materiału dowodowego, naruszając zasadę swobodnej oceny dowodów i prawdy obiektywnej. Wszelkie wątpliwości były rozstrzygane na niekorzyść podatnika, a także nie zauważono starań podatnika w zakresie weryfikacji kontrahentów przy rozpoczęciu współpracy i pominięto przedstawienie uzasadnienia dla podjętego rozstrzygnięcia. Ponadto zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 99 ust. 12 oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., poz. 1054 ze zm., dalej powoływana jako u.p.t.u.), poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji, gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału wynika, ze czynności objęte kwestionowanymi przez organ fakturami zostały faktycznie dokonane, a skarżąca Spółka nie tylko nie brała świadomego i aktywnego udziału w wystawianiu "pustych faktur", lecz także pomimo podjęcia czynności weryfikacyjnych wymaganych w obrocie nie wiedziała i nie mogła wiedzieć, że transakcje, które zawierała wiązały się z czynami przestępczymi oraz były wystawione przez podmioty uprawnione do prowadzenia działalności gospodarczej. Zdaniem skarżącej Spółki, norma prawna wskazana przez organ podatkowy, tj. art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a u.p.t.u. nie może stanowić podstawy do uznania, że zakwestionowane faktury stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane, bowiem organ nie kwestionuje, że pomiędzy podmiotami wskazanymi na tych fakturach doszło do faktycznej dostawy towarów w ilościach na nich opisanych, a tym samym została spełniona zarówno przesłanka formalna, jak i materialna do odliczenia podatku naliczonego z kwestionowanych faktur, co tym samym wyklucza możliwość powstania zaległości podatkowych i oznacza bezpodstawność rozstrzygnięcia podjętego w skarżonej decyzji.