Wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 marca 2018 r., sygn. II SA/Kr 1669/17

Ochrona zwierząt

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator (spr.) Sędziowie: WSA Małgorzata Łoboz WSA Iwona Niżnik-Dobosz Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2018 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Suchej Beskidzkiej na uchwałę nr XXIV/192/17 Rady Gminy Bystra-Sidzina z dnia 16 marca 2017 r. w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Bystra-Sidzina w roku 2017 stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Dnia 16 marca 2017 r. Rada Gminy Bystra Sidzina, powołując się na przepis art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt podjęła uchwałą nr XXIV/192/17 w sprawie przyjęcia "Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Bystra - Sidzina w roku 2017".

Pismem z 9 listopada 2017 r. skargę na tę uchwałę wniósł Prokurator Rejonowy w Suchej Beskidzkiej, zarzucając naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 15 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt. Wskazując na powyższe wniesiono o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości. W motywach skargi Prokurator wywodził, że zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego, posiada bowiem cechy ogólności, generalności i abstrakcyjności, jest skierowana do podmiotów zewnętrznych. Niektóre z norm prawnych zawartych w kontrolowanej uchwale mają formę norm o charakterze generalnym, jako że nie odnoszą się do indywidualnie oznaczonego podmiotu, lecz do pewnej kategorii potencjalnych adresatów. Prokurator wskazał w skardze, że kwestie, które powinna regulować zaskarżona uchwała zostały wskazane wprost w art. 11a ust 2 ustawy o ochronie zwierząt. Ponadto ustawodawca w art. 11a ust. 3 wspomnianej ustawy wskazał, że tego rodzaju uchwała może obejmować również plan znakowania zwierząt w gminie. Z kolei w art. 11a ust. 4 ustawa o ochronie zwierząt stanowi, iż realizacja zadań, o których mowa w art. 11a ust. 2 pkt 3-6, może zostać powierzona podmiotowi prowadzącemu schronisko zwierząt. Wszystkie tego rodzaju kwestie zostały zostały uwzględnione w § 6 programu. Jednakże w treści tego programu zawarty jest § 8 dot. odbierania zwierząt gospodarskich traktowanych w sposób niehumanitarny oraz § 14 dot. edukacji mieszkańców gminy Bystra - Sidzina. Zapisy te zostały ujęte odmiennie od uregulowań ustawy o ochronie zwierząt. We wspomnianej części, która dotyczy mieszkańców Gminy Bystra - Sidzina, jak również do wykonywania innych zadań w zakresie, o których mowa w § 8 i 14 programu, doszło do przekroczenia ustawowego upoważnienia. Prokurator podkreślił, że w art. 11a ust 2 ustawy o ochronie zwierząt zawarto zamknięty katalog zadań, które program powinien obligatoryjnie regulować. Organ jednostki samorządu terytorialnego jest zobowiązany do wyczerpania zakresu upoważnienia ustawowego przez uregulowanie wszystkich kwestii uznanych przez ustawodawcę za istotne, a uregulowanie to musi dokonane w sposób kompleksowy, a zarazem precyzyjnie i konkretnie. Niewypełnienie tego obowiązku musi skutkować stwierdzeniem istotnego naruszenia prawa, powodującego nienależytą ochronę zwierząt, a w konsekwencji prowadzić do uznania nieważności uchwały w całości. Prokurator wskazał także, iż zagadnienie wymienione w art. 11a ust. 2 pkt 7 ustawy o ochronie zwierząt - wskazanie gospodarstwa rolnego w celu zapewnienia miejsca zwierząt gospodarskich stanowi element programu, który powinien w nim zostać bezwzględnie uregulowany. Brak takiego obligatoryjnego elementu przesądza o wadliwości aktu wydanego na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt, co stanowi istotne naruszenie prawa. Nie można także wykraczać poza ustawową delegację. Rada Gminy nie jest uprawniona do ujmowania w programie innych zagadnień, w przeciwnym razie narusza art. 7 Konstytucji RP.