Wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 sierpnia 2017 r., sygn. II SA/Lu 436/17

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędzia WSA Ewa Kowalczyk, Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki budynku gospodarczego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 2 lutego 2017 r., znak: [...], [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego [...], po rozpatrzeniu odwołania M. B. (dalej także: "skarżący"), utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w L. z dnia 13 grudnia 2016 r., znak: [...], nakazującą skarżącemu rozbiórkę murowanego budynku gospodarczego o wymiarach zewnętrznych 4,65 x 3,20 m, znajdującego się na działce nr ewid. [...] w [...], gmina J..

W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy wyjaśnił, że organ pierwszej instancji w trakcie prowadzonego z urzędu postępowania administracyjnego ustalił, że na opisanej działce posadowiony jest murowany budynek gospodarczy o wymiarach 4,65 x 3,20 m i wysokości od 2,30 do 2,80 m, usytuowany ścianą bez otworów okiennych i drzwiowych w odległości od 0,95 m (narożnik południowo-zachodni) do 1,05 m (narożnik północno-zachodni) od ogrodzenia z działką sąsiednią nr ewid. [...], przy czym ogrodzenie działki nie jest zlokalizowane w granicy działki. Jednocześnie stwierdzono, że najbliższy w stosunku do tego budynku gospodarczego punkt graniczny znajduje się na gruncie w odległości 9,50 m od budynku w kierunku południowym i w odległości 0,30 m w kierunku zachodnim od ogrodzenia działki. Organ mając powyższe na uwadze stwierdził, że sporny budynek gospodarczy nie jest usytuowany w granicy działki, lecz w odległości mniejszej niż 1,50 m od tej granicy. Z przeprowadzonych w trakcie oględzin pomiarów (dokonanych przez pracowników organu pierwszej instancji) w dniu 13 czerwca 2016 r. wynikało, że omawiany budynek gospodarczy jest zlokalizowany w odległości 9,95 m od drewnianego budynku gospodarczego znajdującego się na działce sąsiedniej nr ewid. [...]. Obecna podczas oględzin w dniu 13 czerwca 2016 r. M. B. - żona skarżącego (właściciela działki nr ewid. [...]), oświadczyła do protokołu z tej czynności, że sporny budynek gospodarczy został wybudowany w 1993 r. w oparciu o pozwolenie na budowę, co potwierdza zaświadczenie Urzędu Gminy J. z dnia 6 grudnia 2012 r. Następnie organ pierwszej instancji opisaną na wstępie decyzją nakazał skarżącemu rozbiórkę opisanego budynku gospodarczego, na podstawie art. 49b ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290, dalej również: "ustawa"). Organ wskazał, że mając na uwadze zgromadzone w sprawie dowody, nie dał wiary oświadczeniu żony skarżącego, dotyczącemu daty budowy spornego obiektu budowlanego oraz jego budowy na podstawie pozwolenia na budowę. Zdaniem organu, budowa tego budynku jest zgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jednakże nie ma możliwości przeprowadzenia postępowania legalizacyjnego, ze względu na jego usytuowanie w odległości mniejszej niż 1,50 m od granicy oraz w odległości mniejszej niż 12 m od drewnianego budynku gospodarczego znajdującego się na sąsiedniej działce, to jest z naruszeniem § 12 ust. 3 pkt 4 i § 271 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1422; dalej również: "rozporządzenie").