Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2015 r., sygn. VII SA/Wa 2014/14
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, , Sędzia WSA Mirosława Kowalska, Sędzia WSA Maria Tarnowska (spr.), Protokolant starszy referent Anna Tomaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi L W na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lipca 2014 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala.
Uzasadnienie
I. Stan sprawy
1. Główny Inspektor Nadzoru Budowalnego decyzją z dnia [...] lipca 2014 r. znak: [...] , po rozpatrzeniu odwołania L W od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2014 r., Nr [...], znak: [...], odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla [...] z dnia [...] czerwca 2011 r., Nr [...] , znak: [...] , nakazującej L W rozbiórkę samowolnie wybudowanego baraku o wymiarach ok. 4,00 m x 3,00 m i wysokości ok. 2,20 m wraz z drewnianą przybudówką o wymiarach 3,00 m x 1,20 m i wysokości 1,90 m na działce nr ew. [...] z obr. [...] , przy ul. [...] w [...]- utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Decyzja została wydana na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a.
2. W uzasadnieniu decyzji Główny Inspektor Nadzoru Budowalnego podał, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r., Nr [...] nakazał L W rozbiórkę samowolnie wybudowanego baraku o wymiarach ok. 4,00 m x 3,00 m i wysokości ok. 2,20 m wraz z drewnianą przybudówką o wymiarach 3,00 m x 1,20 m i wysokości 1,90 m na działce nr ew. [...] z obr. [...] , przy ul. [...] w [...].
Wnioskiem z dnia [...] grudnia 2013 r. L W wystąpiła do [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego o stwierdzenie nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla [...] z dnia [...] czerwca 2011 r., Nr [...] . Wniosek uzasadniła tym, że decyzja z dnia [...] czerwca 2011 r. została wydana bez podstawy prawnej, a więc jest obarczona wadą z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.