Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Wr 246/17

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anetta Chołuj (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Ciołek, Sędzia WSA Katarzyna Radom, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 14 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi R. D. na postanowienie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia 22 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. wraz z odsetkami za zwłokę od zaległości z tytułu zaliczek na ten podatek oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Pismem z 26 lipca 2016 r. R. D. (dalej: skarżący) wystąpił do Dyrektora Izby Skarbowej we W. z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r., którą organ uznał za doręczoną w trybie art. 150 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.; dalej: O.p.) ze skutkiem doręczenia na dzień 4 września 2015 r. Jako podstawę stwierdzenia nieważności skarżący wskazał rażące naruszenie prawa, o jakim mowa w art. 247 § 1 pkt 3 O.p., które w jego ocenie nastąpiło w wyniku doręczenia ww. decyzji pod niewłaściwy, dowolnie ustalony przez organ adres: U., ul. [...], tj. inny niż dotychczas (W., ul. [...]), czego konsekwencją było nieprawidłowe doręczenie decyzji, a co za tym idzie - uniemożliwienie kontroli instancyjnej oraz pozbawienie skarżącego czynnego udziału w postępowaniu. W ramach wymienionego wniosku o stwierdzenie nieważności, skarżący wniósł także o wstrzymanie wykonania ww. decyzji ostatecznej na podstawie art. 252 § 1 O.p., uzasadniając go wadą, o jakiej jest mowa wyżej.

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we W., któremu Dyrektor Izby Skarbowej we W. przekazał przedmiotowy wniosek zgodnie z właściwością, postanowieniem z [...] listopada 2016 r. nr [...] odmówił wstrzymania wykonania ww. decyzji ostatecznej, uznając w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, że wstępna ocena przywołanej przez skarżącego przesłanki stwierdzenia nieważności, a także pozostałych wad wymienionych w art. 247 § 1 O.p., nie uprawdopodabnia ich wystąpienia. Odnosząc się do powołanych przez skarżącego okoliczności, organ stwierdził, że ustalenie adresu do doręczeń skarżącego, jako: U., ul. [...], pod którym doręczono ww. decyzję, było prawidłowe i zgodne z prawem. Organ zauważył, że pisma kierowane do skarżącego w okresie od 10 października 2013 r. do 3 lutego 2014 r. na ustalony na dzień wszczęcia postępowania kontrolnego adres jego zamieszkania (adres zameldowania), będący jednocześnie adresem głównego miejsca wykonywania przez skarżącego działalności gospodarczej, tj. W., ul. [...], były mu doręczone w trybie art. 149 lub art. 150 O.p. Skarżący pod tym adresem nie odebrał żadnego z pism osobiście, nie stawił się na liczne wezwania i nie przedłożył dokumentacji księgowej. Nie prowadził tam również działalności gospodarczej. Ponadto, organ pozyskał z Komisariatu Policji [...] informację, że skarżący pod tym adresem nie mieszka. Organ ustalił także na podstawie uzyskanych historii rachunków bankowych skarżącego w A SA, że w okresie objętym postępowaniem kontrolnym dokonywał przelewów z tytułu opłat za media dotyczących domu położonego w U. przy ul. [...], czesnego za córkę uczęszczającą do przedszkola w Z. oraz płatności kartą i wypłat gotówkowych głównie na terenie W., K., P., Z. Właściwy dla U., Posterunek Policji w P. potwierdził, że skarżący przebywa pod adresem: U., ul. [...], lecz nie był on obecny podczas przeprowadzanych czynności. Wobec tak poczynionych ustaleń, organ kontroli skarbowej, począwszy od 20 lutego 2014 r. do dnia zakończenia postępowania kontrolnego, wszelką korespondencję w sprawie, w tym ww. decyzję wymiarową, kierował na aktualny adres zamieszkania skarżącego, tj. U., ul. [...]. Dodatkowo, tenże adres jako swój adres zamieszkania wskazał sam skarżący, co nastąpiło w toku jego przesłuchania przeprowadzonego w dniu 20 marca 2014 r. i podczas rozmowy telefonicznej z pracownikiem organu w dniu 7 stycznia 2015 r. Korespondencja kierowana była zatem na rzeczywisty adres zamieszkania skarżącego. Organ stwierdził też, że skarżący nie podejmując z poczty ww. decyzji, sam pozbawił się przysługujących mu w zwykłym trybie uprawnień procesowych, tj. złożenia w terminie odwołania od decyzji oraz poddania jej merytorycznej kontroli. Potwierdził to Dyrektor Izby Skarbowej we W. wydając w dniu [...] stycznia 2016 r. postanowienie stwierdzające uchybienie terminowi do wniesienia odwołania oraz postanowienie o odmowie przywrócenia terminu do złożenia odwołania.