Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. II SA/Ol 342/17

Nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi K. H. na decyzję Wojewody z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Z przedstawionych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że Starosta decyzją z dnia "[...]" ograniczył sposób korzystania z części nieruchomości stanowiącej własność K. H., położonej w obrębie A, gmina A, oznaczonej numerem ewidencyjnym działki "[...]" - "[...]" poprzez udzielenie spółce a zezwolenia na założenie i przeprowadzenie na w/w nieruchomości przewodów i urządzeń służących do przesyłania energii elektrycznej, a także innych podziemnych, naziemnych i nadziemnych urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń wchodzących w zakres inwestycji celu publicznego pn. "Budowa linii 110 kV A-B" oraz późniejszą ich eksploatacją. Przedmiotowa decyzja wydana została w trybie art. 124 ust. 1 i art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r., poz. 1774 ze zm., zwaną dalej u.g.n.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm., zwanym dalej Kpa).

Od decyzji tej odwołanie złożył właściciel gruntów - K. H. zarzucając wydanie decyzji przez organ I instancji niezgodnie z prawem poprzez brak rokowań odnośnie odszkodowania, brak uzgodnienia z właścicielem działki trasy przebiegu linii oraz nieuwzględnienie faktu, że strona wniosła do Burmistrza A wniosek o wznowienie postępowania odnośnie decyzji lokalizacyjnej.

Wojewoda decyzją z dnia "[...]" utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Organ odwoławczy wskazał, że przedmiotem jego kontroli była decyzja Starosty z dnia "[...]", wydana na wniosek spółki A. Postawę materialnoprawną decyzji stanowił art. 124 ust. 1 u.g.n. W ocenie Wojewody przepis ten, dotyczący ograniczenia praw do nieruchomości dla celów publicznych, ma charakter uregulowania szczególnego i musi być interpretowany dosłownie. Ponieważ ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości jest instytucją prawną ingerującą w prawo własności lub prawo użytkowania wieczystego, ustawodawca określił przesłanki, które muszą być spełnione, aby decyzja taka mogła być wydana, tj. realizacja celu publicznego wynikającego z planu miejscowego albo decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz brak zgody właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości na takie ograniczenie. Cytowany przepis wskazuje przy tym na treści, o jakich organ orzekający winien rozstrzygnąć w decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości.