Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 22 czerwca 2017 r., sygn. II SA/Ol 391/17

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Maciej Lipiński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Samorządowe Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" r., nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 7 lutego 2017 r., Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w "[...]"odmówił "[...]"prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad niepełnosprawną matką "[...]".

W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji podniósł, że wnioskodawca ubiegał się o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad niepełnosprawną matką. Z wydanego na stałe orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w "[...]"z dnia 24 czerwca 2011 r. wynikało, że nie da się ustalić, od kiedy istnieje niepełnosprawność matki wnioskodawcy. Stosownie zaś do art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U.

z 2016 r., poz. 1518, ze zm.), świadczenie to przysługuje wyłącznie w przypadku gdy niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia. Organ pierwszej instancji stwierdził, że powołany przepis wyraźnie wskazuje, że dla uzyskania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego niezbędne jest łączne spełnienie wszystkich przesłanek określonych w art. 17 ustawy