Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 maja 2017 r., sygn. I SA/Wr 151/17

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Barbara Ciołek, sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska, Protokolant specjalista Edyta Luniak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 maja 2017 r. sprawy ze skargi Powiatu [...] na decyzję Dyrektor Izby Skarbowej we W. z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień 2011 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] października 2016 r. nr [...]; II. zasądzana rzecz Powiatu [...] od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 2.000 ( dwa tysiące) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi Powiatu "A" (dalej: strona, skarżący) jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. (dalej: organ odwoławczy, organ II instancji, DIS) z [...] 2016 r. utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. (dalej: organ I instancji) z [...] 2016 r. w przedmiocie: 1) określenia za kwiecień 2011 r. kwoty - zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług w wysokości 16.609 zł; - podatku od towarów i usług do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości 0 zł; 2) odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za kwiecień 2011 r. w kwocie 11.239 zł.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że 2 czerwca 2016 r. do organu I instancji wpłynęła korekta deklaracji dla celów VAT za kwiecień 2011 r. W korekcie wykazano nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w kwocie 167.985 zł do zwrotu na rachunek bankowy wskazany przez stronę w terminie 60 dni. Równocześnie z powyższymi korektami złożony został wniosek o stwierdzenie nadpłaty w oparciu o art. 74 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 613; dalej: O.p.).

W uzasadnieniu wniosku strona powołała się na to, że 29 września 2015 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TS) w sprawie Gmina W., C-276/14, EU:C:2015:635 wydał wyrok, w którym uznał, że art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE z dnia 11 grudnia 2006 r. Nr L 347 s. 1 ze zm.; dalej: dyrektywa 112) należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników VAT, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie. Powołała również strona uchwałę Naczelnego Sadu Administracyjnego (NSA) z 26 października 2015 r. sygn. akt I FPS 4/15. Wyjaśniła, że podjęła decyzję o scentralizowaniu rozliczeń w podatku VAT (zarządzenie Starosty L. z 15 kwietnia 2016 r. nr 31/2016).