Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 maja 2017 r., sygn. I SA/Po 236/17

Podatek od nieruchomości; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska - Tylewicz (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędzia WSA Dominik Mączyński Protokolant: st. sekr. sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 maja 2017 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2009 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza z dnia [...] nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej A sp. z o.o. kwotę [...] zł ( [...] złotych 00/100 ) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Burmistrz T. decyzją z dnia 08 kwietnia 2013 r., nr [...] określił X. sp. z o.o. (dalej zwanej również skarżącą) wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 r., na kwotę [...] zł.

Organ I instancji wyjaśnił, że skarżąca zwróciła się z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2007-2012. Wniosek w tym zakresie uzasadniono kompleksowym i szczegółowym audytem dotyczącym poprawności rozliczeń w zakresie podatku od nieruchomości. W ocenie skarżącej urządzenia zlokalizowane w kontenerach stacjach redukcyjno-pomiarowych, które nie powstają w procesie budowlanym, ani też nie są trwale związane z fundamentami nie stanowią obiektów i nie podlegają opodatkowaniu. Urządzenia stacji redukcyjno-pomiarowej i telemetria, powinny zostać potraktowane jako urządzenia techniczne niepodlegające opodatkowaniu. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. nr 121, poz. 844 ze zm. - dalej w skrócie: "u.p.o.l."), budowla to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. W kontekście postanowień art. 3 pkt 1 lit. b), art. 3 pkt 3 i art. 3 pkt 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 ze zm. - dalej w skrócie: "P.b.") wskazano, że ustawodawca wyraźnie wymienia gazociąg jako kategorię obiektu liniowego stanowiącego budowle. Gdyby ustawodawca chciał wyłączyć pewne elementy gazociągu jako niestanowiące obiektu budowlanego lub urządzenia budowlanego zapewne wymieniłby je w art. 3 pkt 3a P.b., tak jak to miało to miejsce w stosunku do kabli zainstalowanych w kanalizacji kablowej. Wskazano również, że § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki dnia 30 lipca 2001 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe definiuje sieci gazowe, jako gazociągi wraz ze stacjami gazowymi, układami pomiarowymi, tłoczniami gazu, magazynami gazu, połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych, należące do przedsiębiorstwa gazowniczego. Powołano się na również na inne zapisy wskazanego rozporządzenia definiujące pojęcie stacji gazowej, stacji redukcyjnej oraz stacji pomiarowej. Zaznaczono również, że akt wykonawczy dookreśla jedynie pojęcie użyte w P.b. W ocenie organu I instancji zapisy powołanego rozporządzenia jednoznacznie określają całą sieć gazową jako budowle. Brak jest przy tym podstaw prawnych do sztucznego podziału stacji gazowych na poszczególne elementy i wyodrębnianie z niej fundamentów. Budowlą w rozumieniu przepisów tej ustawy jest nie tylko sam obiekt, ale również wszelkiego rodzaju urządzenia towarzyszące, które umożliwiają jego funkcjonalne użytkowanie zgodnie z jego przeznaczeniem. Nie ulga wątpliwości, iż urządzenie stacji redukcyjno-pomiarowej i telemetria zapewniają właściwe użytkowanie budowli zgodnie z przeznaczeniem. Dopiero ujmowane łącznie stanowią odpowiednią całość techniczno-użytkową i bez znaczenia jest to, iż mogą być one zdemontowane i przeniesione w inne miejsce. Przepis art. 3 pkt 9 P.b., nie wprowadza warunku trwałego związania z gruntem lub wytworzenia urządzenia w wyniku prac budowlanych. Wskazano również, że powołana przez skarżącą Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych ma podłoże czysto praktyczne i wynika z faktu, iż niewielu podatników posiada odrębną ewidencję środków trwałych dla celów podatku dochodowego oraz dla celów podatku od nieruchomości. Względy praktyczne nie mogą jednak przeważać nad regulacjami u.p.o.l., która zwiera odesłanie jedynie do przepisów prawa budowlanego.