Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 31 maja 2017 r., sygn. IV SA/Gl 54/17

Inspekcja sanitarna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Siudyka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik, Sędzia WSA Małgorzata Walentek, Protokolant Katarzyna Lisiecka-Mitula, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2017 r. sprawy ze skargi J. C. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) zasądza od [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. na rzecz strony skarżącej kwotę 480 zł (słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] r. nr [...] orzeczono o braku podstaw do stwierdzenia u J. C. choroby zawodowej - obustronny trwały odbiorczy ubytek słuchu typu ślimakowego lub czuciowo-nerwowego spowodowany hałasem, wyrażony podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1. 2 i 3 kHz - wymienionej w poz. 21 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1367, zwanego dalej- "rozporządzenie"), wydanego na podstawie art. 237 § 1 pkt 3-6 i § 1¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, zwanej dalej - "K. p.").

W toku postępowania wyjaśniającego ustalono, że J. C. był zatrudniony w okresie od 1 września 1971 r. do 6 czerwca 2009 r. w A w T. na stanowisku szlifierz. W pomieszczeniu szlifierek, w którym skarżący przebywał, czynności zawodowe były wykonywane w sąsiedztwie innych pracujących maszyn, a skarżący był narażony na czynnik szkodliwy - hałas. Organ I instancji przyjął, że J. C. pracował w warunkach stwarzających prawdopodobieństwo wystąpienia choroby zawodowej, jednak wobec braku spełnienia warunku rozpoznania choroby zawodowej przez lekarzy upoważnionych placówek diagnostycznych I i II stopnia wydał decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej. Organ I instancji nie znalazł podstaw do kwestionowania wydanych w sprawie orzeczeń lekarskich.