Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2017 r., sygn. II SA/Wa 46/17

Broń i materiały wybuchowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube (spr.), Sędziowie WSA Andrzej Góraj, Adam Lipiński, , Protokolant specjalista Wiesława Jesiotr, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi L S. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną bojową oddala skargę.

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a ustawy z dnia

14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.), zwanej dalej k.p.a. oraz art. 10 ust. 1, ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r., poz. 576 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] września 2016 r. nr [...] o odmowie wydania L.S. pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej.

W uzasadnieniu podał, że zgodnie z art. 10 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 oraz ust. 3 pkt 1 ustawy o broni i amunicji, pozwolenie na broń wydaje się, jeżeli wnioskodawca nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego oraz przedstawi ważną przyczynę posiadania broni, przy czym w przypadku broni palnej do ochrony osobistej za ważną przyczynę uważa się w szczególności stałe, realne i ponadprzeciętne zagrożenie życia lub zdrowia.

Organ wyjaśnił, że powyższe przesłanki muszą istnieć łącznie, a zagrożenie wynikać z obiektywnych okoliczności, a nie tylko z przekonania osoby wnioskującej o wydanie jej pozwolenia na broń. Ciężar udowodnienia spoczywa na wnioskodawcy, jednak ocena czy spełnia wymogi, zawarte w art. 10 ustawy o broni i amunicji, należą do organów Policji. Podkreślił, że z uwagi na reglamentacyjny charakter powołanej ustawy przyznanie prawa do prywatnej broni bojowej uzasadniać mogą jedynie okoliczności szczególne, wyróżniające go z ogółu obywateli. Prawo do posiadania broni należy zatem przyznać jeśli powołane przez osobę ubiegającą się o pozwolenie dowody świadczą o istnieniu tych okoliczności, a inne niż broń palna bojowa środki byłyby do ochrony wskazanych wartości niewystarczające.