Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 marca 2017 r., sygn. II SA/Po 39/17

Nieruchomości; Wywłaszczanie nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Tomasz Świstak (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Natalia Sikorska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2017 r. sprawy ze skargi L. K. na decyzję Wojewody z dnia [...] listopada 2016r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod drogę oddala skargę

Uzasadnienie

Starosta [...] decyzją z dnia [...] 2015 r., nr [...] wydaną na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 poz. 267 ze zm. ), art. 129 ust. 1 i 2, art.130 ust. 1 i 2, art. 132 ust. 1, 1a, 2 i 3, art. 134 w zw. z art. 98 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2015 poz. 1774, dalej: u.g.n.) ustalił odszkodowanie na rzecz L. K. za działki gruntu wydzielone pod drogi z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, położone w G., oznaczone w ewidencji gruntów: dz. nr: [...], [...] o łącznej pow. 0,24.26 ha, obręb G., ark. mapy [...], dla których prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w G. księga wieczysta [...], w wysokości [...] zł, dz. nr: [...], [...], [...], [...], [...], [...] o łącznej pow. [...] ha, obręb G., ark. mapy [...], dla których prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w G. księga wieczysta POI [...] w wysokości [...] zł oraz zobowiązał Prezydenta M. G. do wypłaty L. K. odszkodowania w terminie czternastu dni od dnia, w którym decyzja o odszkodowaniu stała się ostateczna. Jednocześnie stwierdzono, że wysokość odszkodowania podlega waloryzacji na dzień jego zapłaty.

Uzasadniając rozstrzygnięcie Starosta [...] wskazał, że wnioskiem z dnia 22 czerwca 2015 r. L. K. wystąpił o ustalenie odszkodowania za przedmiotowe działki gruntu wydzielone pod drogi z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, położonych w G., ark. mapy [...], dz. nr: [...], [...] o łącznej pow. 0,24.26 ha i na ark. mapy [...], dz. nr: [...], [...], [...], [...], [...], [...] o łącznej pow. [...].22 ha. Po ustaleniu, że nie doszło do uzgodnienia wysokości odszkodowania pomiędzy właścicielem gruntu a M. G. w drodze negocjacji, postanowieniami z dnia 8 października 2015r. Starosta zlecił rzeczoznawcy majątkowemu sporządzenie operatów szacunkowych ustalających wysokość odszkodowania za przedmiotowe działki. Następnie w dniu 26 listopada 2015 r. organ przeprowadził rozprawę administracyjną, na której strony miały możliwość zapoznania się z operatami szacunkowymi z dnia 28 października 2015 r. i uzyskiwania wyjaśnień od rzeczoznawcy. Starosta wyjaśnił, że przedstawiciel M. G. przyjął do wiadomości wysokości odszkodowań określonych w operacie wskazując, że odniesie się do nich po otrzymaniu decyzji, a pełnomocnik właściciela nie wniósł zastrzeżeń do wysokości ustalonych odszkodowań. Wskazał dalej, że przedmiotowe nieruchomości zgodnie z uchwałą Nr [...] Rady M. G. z dnia 20 czerwca 2012 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów Osiedla K. w G. - Część A, z uchwałą nr [...] Rady Miejskiej w G. z dnia [...] 1991 r. w sprawie miejscowego planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego Osiedla P. i uchwałą Nr [...] Rady M. G. z dnia 24 października 2012 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu zabudowy mieszkaniowej na osiedlu [...] II w G. przeznaczone są pod drogi publiczne o symbolu KD-L, KD-D. Starosta wyjaśnił, że za działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem a właściwym organem. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Ustalenie prawa do odszkodowania na podstawie art. 98 ust. 3 u.g.n. uwarunkowane jest zatem wydzieleniem działek gruntu pod drogi publiczne i ich przejściem z mocy prawa na własność podmiotu publicznego. Organ zważył, że zasadniczą kwestią było ustalenie, czy w wyniku zatwierdzenia podziałów nieruchomości dokonanych na wniosek właściciela, działki wydzielone zostały pod drogi publiczne. Starosta stwierdził, że miało to miejsce, gdyż przedmiotowej działki zostały wydzielone pod drogi publiczne kategorii dróg gminnych a zatem, nastąpił skutek przyjścia z mocy prawa rzeczonych działek na rzecz M. G.. Starosta powołał przepisy art. 98 ust. 3, art. 130 ust. 1 i 2, art. 134 ust. 1 i 2 u.g.n. oraz § 36 ust. 6 pkt 2 i ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. z 2004 r. Nr 209, poz. 2109 ze zm.) i następnie stwierdził, że jego zdaniem operaty szacunkowe sporządzone przez rzeczoznawcę majątkowego R. R. z dnia 28 października 2015 r. ustalające wysokość odszkodowania za dz. nr: [...], 1/ 9 na ark. mapy [...] w G. w wysokości [...] zł i za dz. nr : [...], [...], [...], [...], [...], [...] na ark. mapy [...] w G. w wysokości [...] zł są zgodne z powołanymi przepisami. Organ stwierdził, iż rzeczoznawca przyjął ceny transakcyjne 26 nieruchomości drogowych, które stały się podstawą wyceny. Do określenia wartości rynkowej nieruchomości gruntowych zastosował podejście porównawcze - metodę korygowania ceny średniej. Cenę średnią, obliczoną na podstawie zbioru transakcji nieruchomości podobnych przyjętych do analizy, określił na poziomie 92,65 zł/m2. Jednostkową wartość rynkową wydzielonych działek gruntu określił jako korektę ceny średniej o sumę wartości współczynników dla wszystkich ich cech rynkowych według wyliczenia: 92,65 zł/m2 x 0,7470 = 69,21 zł/m2, a następnie określił wartość rynkową wydzielonych działek gruntu pod drogi w wysokości: [...] zł za dz. nr: [...], [...] według wyliczenia: 2.426 m2 x [...] zł/m2 = [...] zł. po zaokrągleniu [...] zł i [...] zł za dz. nr: [...], [...], [...], [...], [...], [...] według wyliczenia: 1.322 m2 x [...] zł/m2 = [...] zł/m2 po zaokrągleniu [...] zł. Starosta uznał, że wartość gruntu dla potrzeb ustalenia wysokości odszkodowania została właściwie i rzetelnie wyliczona.