Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 lutego 2017 r., sygn. III SA/Wa 45/16

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dominik Gajewski, Sędziowie sędzia WSA Piotr Przybysz (sprawozdawca), sędzia WSA Dariusz Zalewski, Protokolant referent stażysta Cezary Ciwiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2017 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2012 r. i dokonanie zabezpieczenia jej na majątku podatnika oddala skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia 7 grudnia 2015r. J.P. (zwany dalej: "Podatnik" lub "Skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2015r., nr [...], w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2012r. i zabezpieczenia jej na majątku podatnika.

Zaskarżona decyzja została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wystąpił pismem z dnia 23 kwietnia 2015r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego W. w W. z wnioskiem o zabezpieczenie należności pieniężnych z tytułu zobowiązania Skarżącego w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2012r. We wniosku wskazano, iż Skarżący w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wystawiał faktury rzecz dostawców sprzedających różnego rodzaju oleje oraz polyraphia, w których nie był wskazany VAT należny, a transakcje były uznawane za sprzedaż poza granicami kraju i tak wykazywane w rejestrach i deklaracjach VAT-7 składanych w Urzędzie Skarbowym w G. Podmioty [...] i [...] dokonujące dostawy na rzecz Skarżącego wykazały te transakcje jako dostawy wewnątrzwspólnotowe, czego odzwierciedleniem było wykazanie ich wartości w informacjach VIES. Skarżący w dalszej kolejności dokonywał sprzedaży krajowej, czym wyczerpał normę określoną w art. 7 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.Dz. U. z 2016r., Nr 710; dalej: "u.v.a.t."). W związku z powyższym dostawy wykazane przez Skarżącego na fakturach powinny być opodatkowane stawką 23%. Ponadto Urząd Kontroli Skarbowej w O. ustalił, że dwóch kontrahentów Skarżącego - B.O. z D. i A. Sp. z o.o. - nie uczestniczyło w transakcjach. Z ustaleń wynikało także, że faktury wystawione przez te podmioty nie odzwierciedlały stanu faktycznego zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) u.v.a.t. Podano, że rodzaj stwierdzonych nieprawidłowości oraz ich przybliżona łączna wartość wskazują, iż zachodzi uzasadniona obawa niewykonania przez podatnika zobowiązania podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.