Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 grudnia 2016 r., sygn. I SA/Wr 227/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędzia WSA Maria Tkacz Rutkowska, Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Anna Terlecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 1 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi: T.R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 18 grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz strony skarżącej T.R. kwotę 238 (słownie: dwieście trzydzieści osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej we W. uchylił orzeczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z 9 września 2015r. określające T. R. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. oraz odsetki za zwłokę od niewpłaconych w terminie zaliczek na ten podatek za miesiące: styczeń, maj, czerwiec, i spienień 2010 r., w części dotyczącej określenia kwoty odsetek za zwłokę i w tym zakresie określił je w innej wysokości.

Jak wynikało z akt sprawy skarżący od 20 września 2009 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie udzielania lekcji tenisa na kortach ziemnych dzierżawionych od "A" S.A. P., ponadto w 2010 r. był zatrudniony w szkole podstawowej w S..

W toku czynności kontrolnych obejmujących rozliczenie w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2009 - 2012 r. ujawniono, że skarżący w nie zadeklarował do opodatkowania wszystkich uzyskanych przychodów, ponadto w 2010 r. zawyżył koszty uzyskania przychodów poprzez: ujęcie w ich ciężar składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Opisane nieprawidłowości skutkowały określeniem skarżącemu zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. oraz odsetek za zwłokę od niezapłaconych w terminie zaliczek na ten podatek za miesiące styczeń, maj, czerwiec i sierpień 2010 r., co znalazło wyraz w powołanej na wstępie decyzji. W uzasadnieniu organ podatkowy wskazał, że skarżący wraz z małżonką E. R. w latach 2009 - 2012 sprzedali 12 nieruchomości, zaś okoliczności ich nabycia, a następnie sprzedaży wyczerpywały znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), dalej powoływana jako u.p.d.o.f. Z poczynionych ustaleń wynikało, że małżonkowie R. w 2007 i 2009 r. nabyli na współwłasność cztery działki rolne położone w S., o łącznej pow. 10,4500 ha, za cenę 220.275 zł. (aktem notarialnym z 30 marca 2007 r. nabyli trzy działki: nr [...] o pow. 1,45 ha za kwotę 13.775 zł ; nr [...] o pow. 1,48 ha za kwotę 14.060 zł; nr [...] o pow. 5,52 ha za kwotę 52 440 zł, zaś aktem notarialnym 26 listopada 2009 r. działkę nr [...] o pow. 2,00 ha za kwotę 140.000 zł). W kolejnych latach małżonkowie dokonali ich podziału na 21 mniejszych nieruchomości, występując w odniesieniu do niektórych z nich o warunki zabudowy. W latach 2009 - 2012 sprzedali 12 działek, nie odprowadzając podatku od uzyskanych z tego tytułu przychodów. Zdaniem organu podatkowego opisane okoliczności wskazują, że działania małżonków miały charakter zorganizowany, ciągły i nastawiony na zysk (koszt nabycia 1 ha wyniósł 21.078,95 zł, zaś koszt sprzedaży 88.385,80 zł), a zatem osiągnięty z tego tytułu przychód podlegał opodatkowaniu na podstawie art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 3, art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f., jako przychód z działalności gospodarczej.