Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 grudnia 2016 r., sygn. II SA/Wa 1438/16

Stopnie i tytuły naukowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, Maria Werpachowska (sprawozdawca), Protokolant specjalista Aleksandra Weiher, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi A.J. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przedstawienia do tytułu naukowego profesora nauk ekonomicznych - oddala skargę -

Uzasadnienie

Decyzją z [...] kwietnia 2016 r. nr [...] Centralna Komisja ds. Stopni i Tytułów, na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz.U. Nr 65, poz. 595 ze zm.), utrzymała w mocy własną decyzję z [...] maja 2015 r. nr [...], którą odmówiono przedstawienia A. J., dalej jako skarżący, do tytułu naukowego profesora nauk ekonomicznych.

W uzasadnieniu organ wskazał, że nie znalazł podstaw do uznania, iż skarżący spełnia wymagania określone w art. 26 ust. 1 ustawy o tytule naukowym i stopniach naukowych oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki tj. iż posiada osiągnięcia naukowe znacznie przekraczające wymagania stawiane w przewodzie habilitacyjnym.

Organ uznał, że dorobek naukowy skarżącego nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 26 ust. 1 ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki w zakresie osiągnięć znacznie przekraczających wymagania w przewodzie habilitacyjnym. Większość prac skarżącego została opublikowana w mało liczących się czasopismach. Publikacje skarżącego nie są znane w środowisku naukowym krajowym i zagranicznym.

Opiniodawcy Centralnej Komisji, stwierdzili, że przebieg postępowania w Centralnej Komisji oraz uzasadnienie decyzji Centralnej Komisji było zgodne z art. 26 ust. 1 ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, dlatego zarzut o braku zgodności z tym zapisem ustawy, jest bezzasadny.