Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 9 września 2016 r., sygn. II SA/Rz 806/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Elżbieta Mazur - Selwa Sędziowie WSA Piotr Godlewski WSA Marcin Kamiński /spr./ Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2016 r. sprawy ze skargi K. Ć. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego -skargę oddala-

Uzasadnienie

Uzasadnienie:

Przedmiotem skargi KC jest decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego (dalej: "WINB") z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] (dalej: "PINB w [...] ") z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...], udzielającą pozwolenia na użytkowanie wykonanej linii elektroenergetycznej napowietrznej 15 kV [...], w części przebiegającej m.in. nad działką nr 1739, położoną w [...], gdzie zlokalizowany został słup energetyczny nr 30.

Stan faktyczny i prawny sprawy ze skargi na powyższą decyzję przedstawia się następująco:

PINB w [...], na skutek wniosku KC (skarżącego) przeprowadził postępowanie w sprawie samowolnie wybudowanej i opisanej powyżej linii elektroenergetycznej. Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2009 r., wydanym na podstawie art. 56 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowane, PINB w [...] zobowiązał PGE Dystrybucja [...] Sp. z o.o. z/s w [...] do przedłożenia orzeczenia technicznego dotyczącego zgodności wykonania z warunkami technicznymi linii elektroenergetycznej napowietrznej 15kV [...] przebiegającej m.in. przez działkę nr ewid. 1739, obowiązującymi w dacie budowy oraz ekspertyzy technicznej dotyczącej stanu technicznego linii w obecnym czasie. Po przedłożeniu dokumentów decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] organ umorzył postępowanie administracyjne dotyczące rzeczonej linii elektroenergetycznej. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy decyzją WINB z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...]. W uzasadnieniu decyzji podał organ odwoławczy stwierdził, że w aktach brak jednak kopii ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę przedmiotowej linii elektroenergetycznej napowietrznej. Organ przyjął, że linia energetyczna została wybudowana z końcem lat sześćdziesiątych XX wieku, w okresie obowiązywania ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 7, poz. 46 ze zmianami - zwanej dalej "pb61"). Jest to obiekt inżynierski - sieć energetyczna użytku publicznego - zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 5 pb61, na realizację którego wymagane było pozwolenie na budowę. Na żądanie PINB Sp. z o. o. przedłożyła orzeczenie techniczne dotyczące zgodności wykonania z warunkami technicznymi ww. linii energetycznej oraz jej ekspertyzę. Z opracowanie tego wynika, że linia napowietrzna średniego napięcia w miejscowości [...] wybudowana została zgodnie z obowiązującymi wymogami, normami oraz rozwiązaniami technicznymi, przy zastosowaniu właściwych materiałów, elementów konstrukcyjnych i osprzętu. Obecny stan techniczny linii nie powoduje zagrożenia dla ludzi i mienia, nie występuje też pogorszenie warunków zdrowotnych i użytkowych dla otoczenia. Organ stwierdził, że z uwagi na brak ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, sprawę legalności linii energetycznej rozpatrzono na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 38, poz. 229 ze zmianami - zwanej dalej "pb74"), zgodnie z postanowieniem art. 103 § 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zmianami - zwanej dalej "pb"). Na tej podstawie w sprawie legalności budowy obiektów budowlanych wybudowanych przed dniem 1 stycznia 1995 r. zastosowanie znajdują przepisy art. 37 i art. 40 pb z 74 r., a z przepisu art. 37 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 pb 74 wynika, że orzeczenie o rozbiórce samowolnie wykonanego obiektu budowlanego może nastąpić po stwierdzeniu, że obiekt budowlany znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę, lub powoduje, bądź w razie wybudowania spowodowałby, niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. W ocenie organu, gdy przesłanki te nie zachodzą, wszczęte postępowanie należy umorzyć, pomimo stwierdzenia samowoli budowanej. WINB uznał też, że skoro dla przedmiotowej inwestycji wydano decyzję o lokalizacji szczegółowej, to nie można stwierdzić, aby była ona niezgodna z przepisami o planowaniu przestrzennym lub że została zrealizowana na terenie nie przeznaczonym pod tego typu inwestycję. Istnienie słupa ogranicza w części użytkowanie działki nr 1739, jednak roszczeń odszkodowawczych można dochodzić przed sądem powszechnym. W ocenie organu, pomimo że decyzja PINB nie została należycie uzasadniona to jednak rozstrzygnięcie w niej zawarte jest prawidłowe i poparte należycie zgromadzonym materiałem dowodowym.